του Κωστή ΛΥΜΠΟΥΡΙΔΗ*
Τι γίνεται με την αξιολόγηση; Εφαρμόζεται το πρόγραμμα; Θα βγούμε του χρόνου στις αγορές ή θα χρειαστεί και 4ο Μνημόνιο;
Ακόμα και ο πλέον καλοπροαίρετος απέναντι στην Κυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ δεν έχει πια απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά. Έχει πλέον αποδειχθεί ότι δεν έχουν καμία στρατηγική, για την ακρίβεια ποτέ δεν είχαν. Μόνη στρατηγική τους είναι η παραμονή στην εξουσία, και με βάση αυτή σχεδιάζουν τις κινήσεις τους, βασιζόμενοι καθημερινά και σε διαφορετικές αυταπάτες.
Την εβδομάδα που πέρασε, για παράδειγμα, εμπεδώθηκε ότι η αξιολόγηση δεν πρόκειται να κλείσει άμεσα. Η κυβέρνηση αδυνατεί να νομοθετήσει αυτά για τα οποία δεσμεύτηκε, προσπαθεί να αποδώσει την κωλυσιεργία στις “διαφορές των θεσμών”, ενώ μια σειρά από άλλες κινήσεις, όπως η συγκέντρωση ταμειακών διαθεσίμων των φορέων του Δημοσίου υπονοούν ότι η νέα κυβερνητική “στρατηγική” είναι να αντέξει χωρίς κλείσιμο της αξιολόγησης μέχρι… τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου!
Αυτό που φαίνεται ότι γέννησε την νέα αυτή “στρατηγική” στους μεγαλοφυείς κύκλους του Μαξίμου είναι η δημοσκοπική εμφάνιση του Μάρτιν Σουλτς ως ισχυρού υποψηφίου για τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Τι μπορούμε όμως να περιμένουμε από κάτι τέτοιο;
Ο Μάρτιν Σουλτς είναι ένας σοσιαλδημοκράτης πολιτικός. Ήπιος και σοβαρός, είχε την πρόσθετη τύχη να κατέχει τα τελευταία πέντε χρόνια ένα ανώδυνο πολιτικά αξίωμα, αυτό του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αυτό του έδωσε την άνεση να παρεμβαίνει μεν στην γερμανική πολιτική σκηνή, χωρίς όμως καμία πολιτική φθορά. Η ανακοίνωση της πρόθεσής του να είναι υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών για την καγκελαρία επέφερε μιαν ευφορία, η οποία αποτυπώθηκε και δημοσκοπικά, με σχεδόν ισοδυναμία του με την επί 12 χρόνια καγκελάριο Μέρκελ.
Μπορεί αυτή η ευφορία να του δώσει την Καγκελαρία; Κατά την γνώμη μου όχι. Οι σοσιαλδημοκράτες, ακόμη και μετά από 12 χρόνια διακυβέρνησης Μέρκελ, παραμένουν πολύ πίσω τους δημοσκοπικά. Και νομίζω ότι η δημοσκοπική ευφορία υπέρ του Σουλτς θα ξεφουσκώσει τους επτά μήνες ως τις εκλογές, γιατί οι Χριστιανοδημοκράτες δείχνουν να δίνουν πολύ πειστικότερες απαντήσεις στις δυο μεγάλες κρίσεις: του ευρώ και την μεταναστευτική. Αλλά, ας υποθέσουμε ότι οι Σοσιαλδημοκράτες καταφέρνουν και αναδεικνύονται πρώτο κόμμα, χάρη στο πρόσωπο του προτεινόμενου Καγκελάριου. Με ποιόν μπορεί να συγκυβερνήσουν; Με τους Πράσινους μόνο δεν προκύπτει πλειοψηφία, η Αριστερά ή η Εναλλακτική για την Γερμανία δεν είναι ανεκτές επιλογές. Συμμαχία Σοσιαλδημοκρατών-Φιλελευθέρων είχαμε τελευταία φορά τα έτη 1969-1982 και δεν φαίνεται καθόλου πιθανή 35 χρόνια μετά. Απομένει λοιπόν η σύμπραξη με τους Χριστιανοδημοκράτες, ακριβώς όπως και σήμερα, απλά με τους Σοσιαλδημοκράτες σε περισσότερα Υπουργεία και στην Καγκελαρία.
Το εάν ένα τέτοιο -κατά την γνώμη μου όχι πολύ πιθανό- ενδεχόμενο θα βοηθούσε την Ελλάδα, είναι θέμα στάθμισης και εκτίμησης. Προσωπικά δεν βρίσκω ότι η γερμανική πολιτική θα άλλαζε ως προς το ελληνικό ζήτημα. Αδύνατον η γερμανική κοινή γνώμη να δεχτεί ένα κούρεμα των δανείων που έχουν δοθεί στην Ελλάδα, επειδή αυτή δυσκολεύεται, αρνείται, αντιστέκεται σε απαραίτητες μεταρρυθμίσεις: γιατί αυτή είναι η συζήτηση στην Γερμανία. Και ούτε ο Σουλτς ως Καγκελάριος θα μπορούσε να περάσει κάτι τέτοιο.
Το Μαξίμου όμως φαίνεται να τρέφει ελπίδες. Όπως προηγουμένως έτρεφε για τον Ολάντ, τον Ομπάμα, τους Ποδέμος. Μας κυβερνούν άνθρωποι οι οποίοι έχουν τόσο στρεβλή αντίληψη του κόσμου που μας περιβάλλει, που καταλήγουν σε τέτοιες αστείες εκτιμήσεις. Που κατόπιν φυσικά αποδεικνύονται αυταπάτες. Αν λοιπόν αυτές είναι οι εκτιμήσεις του Μαξίμου, αυτό σημαίνει ότι θα στραγγίξουν ακόμη περισσότερο την ρευστότητα στην αγορά εισπράττοντας φόρους και μην πληρώνοντας υποχρεώσεις, σε μια απέλπιδα προσπάθεια η νέα γερμανική Κυβέρνηση του Οκτωβρίου να τους δώσει κάτι που να μπορούν να εμφανίσουν ως επιτυχία.
Καμία πιθανότητα δεν έχει κάτι τέτοιο. Εξυπηρετεί όμως την βασική τους στρατηγική: γάντζωμα στην εξουσία, άλωση του Κράτους, καμμένη γη στον επόμενο.
* ο Κωστής Λυμπουρίδης είναι Δικηγόρος – Οικονομολόγος
