του Γιάννη ΔΙΟΝΑΤΟΥ
Μπορεί κάποιοι να “χρεώνουν” στο Νίκο Ξυδάκη το “άνοιγμα” της συζήτησης για τη Δραχμή, αλλά η αλήθεια είναι πως στη κοινωνία* η συζήτηση αποτελεί ένα από τα “κορυφαία” θέματα, κάτι που εξάλλου επεσήμανε ο κ. Ξυδάκης στην προσπάθεια επεξήγησης όσων είπε.
Αυτό λοιπόν που είπε, σε δεύτερο χρόνο, είναι πως η χώρα μας βρίσκεται μέσα στη κρίση τα μισά σχεδόν χρόνια από όσα βρίσκεται στο ΕΥΡΩ, το οποίο σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε ως ένα νόμισμα που θα ισχυροποιούσε την ευρωπαϊκή ήπειρο και τις χώρες αυτής, ιδιαίτερα μάλιστα αυτές που θα απάρτιζαν την Ευρωζώνη.
Έτσι λοιπόν – μοιραία – η κοινωνία, στα σπλάχνα της οποία υπάρχουν περισσότεροι από 1.500.000 άνεργοι (ίσως και περισσότεροι) και ακόμη περισσότεροι πολίτες που διαβούν στο όριο της φτώχιας βλέπουν το ΕΥΡΩ ως πρόβλημα και ως λύση τους προβλήματος.
Στο περιβάλλον αυτό λοιπόν ανοίγει – ξανά – δημόσια μια συζήτηση για τα οφέλη μεταξύ του ΕΥΡΩ και της Δραχμής και πότε η χώρα ήταν καλύτερα. Ωστόσο η συζήτηση αυτή γίνεται με λάθος βάσης, καθώς επιχειρείται ουσιαστικά η σύγκριση μεταξύ δύο εποχών, οι οποίες ποτέ όμως, όπως και τα ίδια τα νομίσματα, δεν βρέθηκαν σε παράλληλη πορεία. Εκτός βεβαίως από την πρώτη εποχή του ΕΥΡΩ όταν η χώρα σε μια πραγματική φρενίτιδα έβλεπε τις αξίες από δραχμές να μετατρέπονται σε ευρώ χωρίς καμία λογική.
Σε πρώτο χρόνο λοιπόν παρατηρούμε πως η συζήτηση μεταξύ των “οπαδών” του ΕΥΡΩ και αυτών της Δραχμής θυμίζει έντονα την περίοδο του δημοψηφίσματος, όταν σε μια εβδομάδα οι πολίτες της χώρας έπρεπε να επιλέξουν μεταξύ δύο προτάσεων τα ερωτήματα των οποίων χρειάζονταν σίγουρα περισσότερο χρόνο από μια εβδομάδα.
Η συζήτηση λοιπόν μεταξύ του ΕΥΡΩ και της Δραχμής θα πρέπει να γίνει – αν πρέπει γίνει και αν τελικά γίνει – με νηφαλιότητα και με τους πολιτικούς αυτή τη φορά να αναλάβουν το ρόλο που τους αρμόζει και να μην πετάξουν και πάλι το “μπαλάκι” της ευθύνης στους πολίτες.
*Σημείωση: όταν κάνουμε αναφορά στη κοινωνία δεν συμπεριλαμβάνουμε τις αναφορές στα social media τα οποία φαίνεται πως διατηρούν τη δική τους μοναδικότητα.
