της Μαρίας Φιλιππή*
Με το άκουσμα ότι η Ελευσίνα θα γίνει η τέταρτη ελληνική πόλη που θα γίνει το κέντρο πολιτισμού της Ευρώπης και όχι η κοσμοπολίτικη Ρόδος ή η δημοφιλής Καλαμάτα αντέδρασαν με έκπληξη αλλά και απαξίωση πολλοί Έλληνες. Σχόλια ακόμη και ανοιχτά στα social media “Μα πως διαλέξανε αυτή τη βρώμικη κατεστραμμένη βιομηχανική πόλη” δείχνουν ότι ποτέ δεν στρέφουμε οι Έλληνες το βλέμμα σε αυτό που καταστρέψαμε και μάλιστα το απαξιώνουμε με περισσή ευκολία.
Γιατί όμως αυτοί οι Ευρωπαίοι δεν διάλεξαν τη Ρόδο, την Καλαμάτα, την Κέρκυρα, το Βόλο, τους Δελφούς, τη Σάμο, τη Μυτιλήνη, τον Πειραιά, την Τρίπολη ακόμη και τη Σαλαμίνα που τοποθετήθηκαν με αξιώσεις και σπουδαίους φακέλους αλλά “την Ελευσίνα του βρωμερού Θριάσιου Πεδίου”. Η απάντηση κρύβεται πολύ απλά στα κριτήρια επιλογής και στα δύο κεντρικά μηνύματα της πόλης.
Euphoria: Εδώ είχαμε χαρά όταν δουλεύαν οι συμπολίτες μας για την υποψηφιότητα και το όραμα της διοργάνωσης μας γέμιζε ευφορία
Ready to Transform Ourselves: Σε αυτήν την περιοχή που αποφάσισαν οι Αθηναίοι να καταστρέψουν, να πετάξουν τα σκουπίδια τους, να τη γεμίσουν βιομηχανίες και να παρατάνε ανθρώπους (μετανάστες και πρόσφυγες) ήδη από το 1922, μάθαμε να αλλάζουμε και να κάνουμε την αλλαγή αγάπη και δύναμη.
“…Programme with a strong European dimension…”: Ίσως όλες οι άλλες πόλεις να στηρίχτηκαν στη σπουδαία κληρονομιά τους και το “μοίρασμα” με την Ευρώπη. Η Ελευσίνα έχει αποδείξει ότι μπορούσε να εντάξει όλες τις δυνάμεις της στην ευρωπαϊκή παλέτα δημιουργώντας πολιτισμό και όχι απλά να μοιραστεί.
“…A lasting impact and contribute to the long-term development of the city”…: “Μα γιατί δεν φεύγετε και συνεχίζετε να μένετε εκεί”… Το έχουμε ακούσει όλοι οι κάτοικοι της περιοχής. Δεν φεύγουμε γιατί έχουμε μάθει να κοιτάμε μακριά και δουλεύουμε για το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα παλεύοντας για τη βελτίωση της πόλης – σώμα που μας γέννησε.
“… Support from the relevant public local authorities and the capacity to deliver the project…” Δεν ξέρω αν σε άλλη υποψήφια πόλη όλοι οι φορείς να συντάχθηκαν με τόση διάθεση και σύμπνοια στο όραμα της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας.
Σε τούτα δω τα μάρμαρα, λοιπόν, καμιά σκουριά δεν πιάνει
Επόμενος σταθμός, η “Mετάβαση στην euphoria” και η μεταμόρφωση του Θριασίου Πεδίου σε κέντρο πολιτισμού για όλη την Ευρώπη!, λένε οι διοργανωτές. Εμείς λοιπόν που τη σκουριά την κάναμε τέχνη και οι ρακοσυλλέκτες μας γίνανε προστάτες των μαρμάρων, όπως ο πρωταγωνιστής της αγέλαστου πέτρας (φωτογραφία), θα αλλάξουμε τους εαυτούς μας για άλλη μια φορά και θα καταφέρουμε όλοι μαζί αυτό που μοιάζει αδύνατο: Να μιλάνε οι Ευρωπαίοι για Πολιτισμό και να εννοούν Ελευσίνα!
