του Γιάννη Λεοντάρη
Στην πολιτική πολλές φορές τα κόμματα ποντάρουν επάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα που “σηκώνουν” εκτιμώντας ότι θα τους φέρουν πολιτικό όφελος. Κάποιες φορές πέφτουν μέσα, κάποιες όχι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν αντιπολίτευση πόνταρε πολλά επάνω στο αιφνιδιαστικό “μαύρο” της ΕΡΤ ώστε να αυξήσει την εκλογική του επιρροή, κάτι που πέτυχε. Ωστόσο, η ξέφρενη πορεία του προς την εξουσία, αλλά (κυρίως ίσως) το γεγονός ότι οι εκλογείς δεν τους γύρισαν την πλάτη ούτε μετά από την κατάρρευση όλων σχεδόν των υποσχέσεων με βάση τις οποίες ήρθε στην εξουσία (βλέπε πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης), ούτε καν μετά την επιβολή των capital controls και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου (τη στιγμή που οι επιτελείς του κόμματος ορκίζονταν ότι δε θα υπογραφόταν νέο μνημόνιο) φαίνεται πως στάθηκαν αρκετά ώστε οι επικεφαλής του να παρεξηγήσουν την υποστήριξη του κόσμου και θα θεωρήσουν ότι είναι μια μοναδική ευκαιρία να “καθαρίσουν” (όπως εκείνοι θεωρούσαν) «μια και καλή» από το “διαπλεκόμενο κατεστημένο των καναλαρχών”.
Όχι βέβαια ότι ο περισσότερος κόσμος έχει την καλύτερη εικόνα για τα σημερινά κανάλια και (κυρίως) τους ιδιοκτήτες τους, ωστόσο φαίνεται πως η υποστήριξη του κόσμου έκανε την κυβέρνηση να πιστεύει ότι οι δικαστικές αποφάσεις λαμβάνονται με βάση «το δίκιο του λαού» (όπως φυσικά το αντιλαμβάνεται ο καθένας) και όχι το τί προβλέπουν οι νόμοι και το Σύνταγμα.
Το χθεσινό “χαστούκι” ήρθε για να θυμίσει ότι η γνώμη ενός δημοφιλούς πολιτικού δεν υποκαθιστά το περιεχόμενο των νόμων, ωστόσο το μεγαλύτερο χαστούκι το έδωσε η κυβέρνηση στον εαυτό της, όχι επειδή “σήκωσε” ένα θέμα από το οποίο βγήκε χαμένη (επικοινωνιακά τουλάχιστον), αλλά επειδή αρνείται να το αποδεχτεί, και καταφεύγει σε σπασμωδικές κινήσεις, όπως η ελληνική “πατέντα” της… “προσωρινής άδειας”.
Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι η κα Γεροβασίλη και ο κ Παππάς εννοούν όσα λένε, τη Δευτέρα θα φέρουν στη Βουλή ένα νόμο που στην πράξη θα καταργεί τις «μόνιμες» άδειες που κατέχουν σήμερα από το ΕΣΡ όσα κανάλια εκπέμπουν, και θα τις αντικαθιστά με “προσωρινές” που για να τις αποκτήσουν τα κανάλια θα πρέπει να πληρώσουν και να τηρούν μια σειρά από άλλες προδιαγραφές (που κανένας μα δεν ξέρει ακόμα).
Όλα αυτά, τη στιγμή που και οι 2 κυβερνητικοί αξιωματούχοι δήλωναν ότι δε γνωρίζουν με ακρίβεια το σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ, και παρά το γεγονός ότι, με βάση τις πληροφορίες που κυκλοφόρησαν χθες βράδυ, το ΣτΕ δεν έκρινε απλώς αντισυνταγματικό το νόμο Παππά, αλλά έκρινε ότι ο υπουργός Επικρατείας δε μπορεί να οικειοποιείται καμία εξουσία που να οδηγεί σε απόδοση, τροποποίηση ή αφαίρεση άδειας λειτουργίας ραδιοτηλεοπτικού σταθμού, καθώς η εξουσία αυτή ανήκει αποκλειστικά και μόνο στο ΕΣΡ.
Εφόσον η κυβέρνηση πραγματοποιήσει το παραπάνω, είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει νέος κύκλος προσφυγών στο ΣτΕ από τα κανάλια, τα οποία θα έχουν αυτή τη φορά και ένα επιπλέον ιδιαίτερα ισχυρό επιχείρημα, δηλαδή τη χθεσινή απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου.
Όλα αυτά, διότι η κυβέρνηση αρνείται να δεχτεί πως ο νόμος προβλέπει ότι για ορισμένα θέματα δεν αποφασίζει μόνη της η κυβέρνηση, αλλά η αυξημένη πλειοψηφία της Βουλής, και δυσκολεύεται να παραδεχτεί μια ήττα σε ένα θέμα που εκείνη επέλεξε να κάνει “σημαία”, με αποτέλεσμα να οδηγείται σε μια ακόμα μεγαλύτερη ήττα, η οποία όμως δεν αποκλείεται να λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά και για την ίδια την πολιτική ζωή της χώρας, καθώς η αξιωματική αντιπολίτευση, με αφορμή και τη χθεσινή εξέλιξη, ζητά εδώ και καιρό επιμόνως εκλογές, αγνοώντας το γεγονός πως ούτε οι πολίτες, αλλά ούτε και ο επιχειρηματικός κόσμος τη χώρας εκτιμά ότι στην παρούσα φάση οι εκλογές αποτελούν λύση…
