του Γιώργου Κουρκουτά
Με ευκαιρία το ετήσιο συνέδριο της Kaspersky βρέθηκα για πρώτη φορά στο νησί της Μάλτας. Δυστυχώς είναι από αυτά τα ταξίδια που σε κάνουν να στεναχωριέσαι και να εξοργίζεσαι.
Για να εξηγούμαι, η Μάλτα και ο κόσμος που ζει εκεί είναι μια χαρά, απλά οι συγκρίσεις που αναπόφευκτα γίνονται με τη χώρα μας σε θλίβουν.
Επειδή δεν είναι κοινός προορισμός για εμάς τους Έλληνες, θα πρέπει να σας πω ότι η Μάλτα είναι ένα μικρό άνυδρο νησί, πιο μικρό από την Σάμο και την Άνδρο, και όμως φιλοξενεί 450 χιλιάδες κατοίκους, όντας μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες του κόσμου.
Λόγω της στρατηγικής θέσης στη Μεσόγειο ήταν στο στόχαστρο της εκάστοτε αυτοκρατορίας, από τους Ρωμαίους τους Άραβες και τους Τούρκους, μέχρι τον Ναπολέοντα και τους Άγγλους, απ’ όπου και ανεξαρτητοποιήθηκαν το 1964. Αν βάλεις και τους πειρατές που απήγαγαν τον πληθυσμό κατά χιλιάδες καταλαβαίνεις ότι ο κόσμος εκεί έχει περάσει δύσκολες στιγμές αλλά κατάφερε να προσαρμοστεί και να φτάσει στο σήμερα.
Σαν ένα μικρό και μη αύταρκες σε τρόφιμα και πρώτες ύλες νησί έπρεπε να προσαρμοστεί στα εκάστοτε δεδομένα και πάντα σχεδόν έπρεπε να συνδέσει τη μοίρα του με κάποια μεγάλη δύναμη. Όταν οι Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη έφυγαν από το Ρόδο και έφτασαν στη Μάλτα, έχτισαν τη πόλη της Βαλέτα και άλλαξαν πολλά πράγματα προς το καλύτερο.
Και αυτές οι μεσαιωνικές πόλεις είναι το μοναδικό τουριστικό αξιοθέατο. Κοιτάς την Αθήνα, που αντί να είναι ένα τεράστιο μουσείο σαν τη Ρώμη, είναι όπως είναι…
Η Μάλτα έχει ένα υπερσύγχρονο νοσοκομείο, αυτοκινητόδρομους, συζητάνε για μετρό και τραμ, έχει ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης και όλα αυτά δωρεάν.
Οι δυο πηγές πλούτου είναι ο τουρισμός φυσικά και οι επιχειρήσεις που έχουν την έδρα τους στη Μάλτα. Πολλοί θα πουν ότι είναι φορολογικός παράδεισος, ναι είναι! Αλλά τα κατάφεραν!
Γιατί τα κατάφεραν; Γιατί από το 1964 που ανεξαρτητοποιήθηκαν κάθισαν όλοι μαζί, και ειδικά οι πολιτικοί, και έκαναν ένα σχέδιο για το καλό όλων και το ακολούθησαν.
Εμείς εδώ, φτάσαμε στο 2017 και έχουμε στη “πλάτη” μας 6,5 χρόνια ύφεσης και κανένα σχέδιο και το χειρότερο όλων είμαστε διαιρεμένοι και δεν μπορούμε να κάτσουμε σε ένα τραπέζι να συμφωνήσουμε στα βασικά.
