Ένα πλαίσιο αντίστοιχο με το αμερικανικό πρόγραμμα TARP (“Troubled Asset Relief Programme” ή “Πρόγραμμα Αρωγής Προβληματικών Περιουσιακών Στοιχείων”), το οποίο υιοθετήθηκε στην χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, ώστε να βοηθήσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις από την πανδημία του νέου κορωνοϊού χρειάζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις του μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και διοικητή της Τράπεζας της Πορτογαλίας, Κάρλος Ντα Σίλβα Κόστα.
Με την θέσπιση ενός παρόμοιου προγράμματος αρωγής για απομειωμένα περιουσιακά στοιχεία τραπεζών θα είναι δυνατή η εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και η αποφυγή κινδύνων αποσταθεροποίησης του συστήματος και γενικευμένης κρίσης στις ευρωπαϊκές οικονομίες.
Σε συνέντευξή του διεθνές πρακτορείο ειδήσεων Reuters, ο έμπειρος τραπεζίτης τόνισε πως “αν δεν βρεθούν τρόποι στήριξης των εταιρειών, τα χρέη των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών μπορεί να καταστούν μη διαχειρίσιμα σε μία βαθιά ύφεση, ασκώντας με τη σειρά τους πιέσεις στις τράπεζες και τελικά στις τοπικές οικονομίες.
“Στον τραπεζικό τομέα, ο αντίκτυπος θα υπάρξει μέσω της δυναμικής της ποιότητας του ενεργητικού με την αύξηση των ποσοστών των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Συστημικές λύσεις της μορφής TARP θα απαιτηθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ακόμη και αν εφαρμοστούν σε εθνικό επίπεδο” υπογράμμισε ο Κόστα.
Μάλιστα, ζήτησε από τους αρχηγούς των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης “να υπάρξει πρόσθετη ευελιξία στη χρήση ενός συνδυασμού κρατικής βοήθειας και κανόνων της ΕΕ” που θα “βοηθήσει τις εθνικές Αρχές να διασφαλίσουν μία συντεταγμένη εκκαθάριση τραπεζών που χρεοκοπούν” (κάτω από το βάρος των επιπτώσεων της πανδημίας στην πραγματική οικονομία).
Επίσης, προειδοποίησε ότι “οποιοδήποτε τέτοιο πλαίσιο θα πρέπει να πολιτικά καθοδηγούμενο για να αποφευχθεί η επανάληψη των θερμών συζητήσεων για διασώσεις κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης την περίοδο 2010-2013”.
Το αμερικανικό “Πρόγραμμα Αρωγής Προβληματικών Περιουσιακών Στοιχείων” (TARP) του 2008 επέτρεψε στο αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών να προχωρήσει σε μαζικές αγορές μη ρευστών στοιχείων, που ήταν δύσκολο να αποτιμηθούν ως στοιχεία ενεργητικού (σ.σ. το λεγόμενο και “Πρόγραμμα αρωγής τοξικών περιουσιακών στοιχείων”) από τις τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ώστε με την σειρά τους να μπορούσαν να αρχίσουν ξανά υπό κανονικές συνθήκες τις χορηγήσεις δανείων σε ιδιώτες και επιχειρήσεις.
