Καθ’ οδόν για τη συνέντευξη με τον επιχειρηματία, Τζορτζ Ντάσκαλ, αναρωτιόμουν σε ποιο βαθμό οι περιγραφές για τον χαρακτήρα, την κουλτούρα και την αντισυμβατικότητά του ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα.
Πριν ακόμα ολοκληρωθεί η συζήτησή μας είχα διαπιστώσει ότι δεν υπήρχε καμιά υπερβολή, σε όσα μου είχαν πει για τον άνθρωπο που γεννήθηκε στην Αίγυπτο και μιλάει 4 γλώσσες.
Βρέθηκε για κάποια χρόνια στην Ελλάδα και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το περνάει στον Καναδά, όπου βρίσκεται και η έδρα της εταιρείας του, «Nviron Biosolutions».
Βασικό του μότο: «Η ζωή είναι μια τούρτα γενεθλίων. Για να περάσουμε καλά, όλοι πρέπει να φάμε ένα κομμάτι».
Ο Τζορτζ Ντάσκαλ κατέθεσε στο emeaGR την άποψή του για το σωστό επιχειρείν, την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος, τον συνδυασμό κέρδους και οικολογικής συνείδησης, τις διαφορές ανάμεσα σ’ Ελλάδα και Καναδά.
Την απογοήτευσή του από στρεβλές συμπεριφορές και νοοτροπίες στην πατρίδα Ελλάδα αλλά και τη λατρεία του για τη «γη της επαγγελίας».
Ένας τυχοδιώκτης από την Αίγυπτο στον Καναδά, σαν σε ταινία του Ντι Κάπριο
Κύριε Ντάσκαλ μιλήστε μας για την πορεία σας από την Αίγυπτο ως τον Καναδά.
«Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, το 1952, και πήγα σε ελληνικά σχολεία. Ο πατέρας μου εργαζόταν στην Barclays και συγγενείς μου, από το σόι της μητέρας μου, στη βαμβακοβιομηχανία.
Ήρθα στην Ελλάδα στα 14 μου. Πήγαινα σχολείο και δούλευα στον ξενοδοχειακό τομέα. Είδα ότι το μέλλον εδώ ήταν περιορισμένο και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία μετανάστευσα στον Καναδά.
Πήγα για να παίξω, τυχοδιωκτικά. Σε μια βδομάδα βρήκα δουλειά στο αεροδρόμιο, σε 10 μέρες πήρα αυτοκίνητο και στον μήνα με προσέλαβε η Ολυμπιακή.
Κατόπιν πήγα στην Αυστραλία τρεις φορές και τελικά έμεινα εκεί. Δούλευα στο αεροδρόμιο, στα εμπορεύματα, αλλά έκανα και αίτηση στην Quantas για να γίνω φροντιστής.
Εν τω μεταξύ, με πήραν για interview από μια εταιρία αεροπλοΐας στον Καναδά, στην οποία ήταν δύσκολο να προσληφθείς. Για να πάω πέρασα μεγάλη περιπέτεια, αφού το εισιτήριο που διέθετα είχε λήξει και λεφτά δεν υπήρχαν. Έχεις δει το έργο “Catch Me If You Can” με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο; Ε, κάπως έτσι.
Τότε τα πράγματα ήταν πιο απλά. Παρακάλεσα την υπάλληλο στο αεροδρόμιο να με βοηθήσει και μου είπε ότι μπορούσε μόνο να με στείλει στην Χονολουλού. Φυσικά δέχτηκα.
Κατόπιν, με το σκηνικό να επαναλαμβάνεται, πήγα σε Λος Άντζελες, Ντάλας, Σικάγο. Τελικά, έφτασα στο Μόντρεαλ, μετά από μια «Οδύσσεια» περίπου 50 ωρών. Πλέον, δεν νομίζω ότι αυτό γίνεται και ούτε εγώ θα το επιχειρούσα ξανά.
Με προσέλαβαν στη δουλειά. Αργότερα βρέθηκε μια καλύτερη ευκαιρία και πήγα, ως operations officer, στην αεροπορική εταιρία Sabena.
Ακολούθως γνώρισα τη μετέπειτα σύζυγό μου, η οποία εργαζόταν στην Air Canada. Εταιρία κρατική, με σταθερή δουλειά, καλούς μισθούς, ασφάλεια κλπ., οπότε πήγα εκεί.
Εργάστηκα ως το 2001, όταν και η εταιρία -μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους- απέλυσε ένα μεγάλο ποσοστό εργαζομένων. Κυρίως υψηλόμισθους και μετανάστες. Μεταξύ αυτών και εμένα, παρά το γεγονός ότι είχα -στον ειδικό τομέα που εργαζόμουν- employment security.
Αντιτάχθηκα στην απόλυση γιατί, στα 49 χρόνια μου, έχανα όλα τα δικαιώματά μου. Για να πληρώσω τα έξοδα και να κινηθώ δικαστικά, δανείστηκα ένα ποσό και έπαιξα σε μετοχές στο χρηματιστήριο. Έβγαλα λεφτά και συνέχισα τη διεκδίκηση.
Το δικαστήριο με δικαίωσε το 2003, υποχρεώνοντας την εταιρία να μου καταβάλλει ακέραια την αποζημίωση και τη σύνταξη. Μόνο που τα λεφτά θα τα έπαιρνα το 2014».
Το νέο ξεκίνημα, ο «πονηρός» Έλληνας και η εδραίωση
Πώς ασχοληθήκατε με τα οικολογικά προϊόντα καθαρισμού;
«Ήμουν στη Τζιά όταν ένας φίλος μου είπε για τα προβλήματα με τους βόθρους και ένα καναδικό προϊόν που “κάνει θαύματα”.
Όταν επέστρεψα επικοινώνησα με την εταιρία και τον ιδιοκτήτη της, Κρεγκ Πάτριτς, του ζήτησα να μου δώσει μια ευκαιρία και δέχτηκε. Μίλησα με κάποιον στην Ελλάδα, συμφωνήσαμε εγώ να κάνω την τροφοδοσία των προϊόντων και αυτός την πώληση/διανομή και να μοιραζόμαστε τα έσοδα. Πηγαίναμε πολύ καλά και σε λιγότερο από έναν χρόνο είχαμε αποθεματικό 70.000 ευρώ.
Είδε λοιπόν ότι “υπήρχε ψωμί” και κινήθηκε “πίσω από την πλάτη μου”. Πήγε στην καναδική πρεσβεία, όπου είχε μια γνωστή, και ισχυρίστηκε πως είναι αντιπρόσωπος του προϊόντος.
Επικοινώνησε μαζί μου ο ιδιοκτήτης της εταιρίας και μ’ ενημέρωσε ότι κάποιος του είχε ζητήσει ένα κοντέινερ για να το χρησιμοποιήσει στην Ψυτάλλεια. Προσθέτοντας ότι το συγκεκριμένο προϊόν δεν έκανε για αυτή τη χρήση.
Όταν είπα στον μπαγάσα πως έμαθα τι έκανε, μου ζήτησε να κρατήσει την αντιπροσωπεία στην Ελλάδα και εγώ αυτές στον υπόλοιπο κόσμο. Του επισήμανα ότι δεν ήταν αυτή η συμφωνία μας, αρνήθηκα και αντέδρασα.
Με συνέπεια να εμπλακεί το υπουργείο Εμπορίου του Καναδά και στο τέλος η κοπέλα να χάσει τη δουλειά της και αυτός όλα τα δικαιώματα. Έγινε ένα μπάχαλο και μισό.
Είχα την τεχνογνωσία για ένα προϊόν αλλά ήξερα ότι έπρεπε να διευρύνω τη γκάμα. Έχοντας δύο χρόνια στο είδος έκανα αίτηση για δάνειο και υποστήριξη στο καναδικό κράτος, καταθέτοντας συγκεκριμένο πλάνο.
Δέχτηκαν, υπό τον όρο να παρακολουθήσω μαθήματα βιοχημείας στο πανεπιστήμιο. Το έκανα για έναν χρόνο, με έξοδα του κράτους. Όταν διαπίστωσαν πως πληρούσα τις προϋποθέσεις μου χορήγησαν δάνειο 50.000 και με υποστήριξαν.
Συνεργάστηκα με ένα χημείο, δημιουργήσαμε νέα προϊόντα και αρχίσαμε να επεκτεινόμαστε σε διάφορα κράτη. Πήγε καλά, ξεπλήρωσα το δάνειο, είδα ότι “υπάρχει ψωμί” και όλα γίνονται. Κατόπιν προσέλαβα έναν χημικό, 2-3 υπαλλήλους και “έδεσε” η εταιρία.
Ακολούθησε, χάρη στην ποιότητα των προϊόντων και την τεχνογνωσία που προσφέρω, η επέκταση στον κλάδο. Πλέον, έχουμε εδραιωθεί σε διεθνές επίπεδο αφού στρατηγική μας επιλογή είναι οι εξαγωγές. Δεν ασχολούμαστε με την αγορά του Καναδά.
Κάνουμε χονδρεμπόριο. Με μίνιμουμ παραγγελίας τη μία παλέτα, δηλαδή περίπου 600 κιλά προϊόντος. Με όποιον συμφωνήσουμε, σε κάθε χώρα, δημιουργεί μια εταιρία. Εμείς ετοιμάζουμε τις συνθέσεις των προϊόντων, τις στέλνουμε και αυτός τις συσκευάζει και τις πουλάει με την επωνυμία του.
Να προσθέσω πως είμαστε κάτι σαν ράφτες. Υπάρχουν 30 “κοστούμια” και εμείς τα προσαρμόζουμε στα μέτρα του πελάτη. Δηλαδή, τα προϊόντα μας προσαρμόζονται στις ιδιαίτερες συνθήκες και απαιτήσεις κάθε χώρας και αγοράς.
Όταν μου ζητηθεί η αντιπροσωπεία σε μια χώρα, αφού συμφωνήσουμε στους όρους, την παραχωρώ προσωρινά για 9 μήνες. Αν πετύχει τους στόχους, πάμε στα 3 χρόνια και μετά τελείωσε έχει εδραιωθεί».
Ο σωστός άνθρωπος και επιχειρηματίας δεν επιλέγει το μεγαλύτερο κέρδος σε βάρος του περιβάλλοντος
Αν και αρχίσατε από την Ελλάδα, πλέον δεν έχετε εδώ αντιπρόσωπο. Γιατί;
«Είναι λυπηρό να πω, μπορώ να το πω; Διότι πολλοί Έλληνες “φουσκώνουν ξεφουσκώνουν”. Είναι ενθουσιώδεις, πολλά λόγια και υποσχέσεις αλλά όταν έρχεται η ώρα να βάλουν το χέρι στην τσέπη, βρίσκουν 1002 προφάσεις.
Σ’ ένα σκάφος, ονόματα δεν λέμε, είχε γίνει σοβαρό λάθος. Έβαλαν βενζίνη στα ντεπόζιτα του νερού. Την επόμενη είχαν ναύλο και είχαν πανικοβληθεί πώς θα καθαρίσουν την οσμή από το νερό στο ντουζ, για να μην τον χάσουν.
Μας κάλεσαν και τους είπα θα το λύσουμε το πρόβλημα αφιλοκερδώς. Αν τα καταφέρουμε τότε θα συνεργαστούμε αφού είσαστε η Χ εταιρεία και έχετε 28 σκάφη. “Ναι, ναι, ναι” απάντησαν.
Κάναμε τρεις πλύσεις -με ποσότητα περίπου ίση με τρία φλυτζανάκια του καφέ- και μέσα σε έξι ώρες αποκαταστάθηκε το πρόβλημα, όλα επανήρθαν στο φυσιολογικό.
Αφού έγινε η δουλειά τους αρχίσανε τα ίσως, μα μου και τελικά δεν συνεργαστήκαμε. Επέστρεψαν στους τρόπους και τα χημικά προϊόντα που χρησιμοποιούσαν. Για μένα αυτό ήταν απογοητευτικό, για να μη χρησιμοποιήσω άλλες λέξεις.
Σε κάποια μέρη του υπόλοιπου κόσμου, βάσει τοπικών ιδιαιτεροτήτων, δεν έχουν εφαρμογή όλα τα προϊόντα. Στην Ελλάδα όλα έχουν αποτελεσματικότητα.
Η χρήση τους αποτέλεσε και μπορεί πάλι ν’ αποτελέσει πρωτοπορία. Αν βρω σοβαρό συνεργάτη. Να μη λειτουργήσει με τη “λογική” κάνω τσαπατσουλιές για να τ’ αρπάξω, να κονομήσω. Θα νοθεύσω τα προϊόντα, θα διώξω τα νερά στον τρίτο αγρό που δεν μυρίζουν και δεν μ’ ενδιαφέρει. Μπορεί να κάνει σωστά τη δουλειά, ν’ αποκομίσει κέρδος και ταυτόχρονα να έχει συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος.
Ακόμα και ο κατσίγαρος (σσ υγρό απόβλητο από ελαιοτριβεία) που ορισμένοι πάνε και τον ρίχνουν στα ποτάμια και μολύνουν, μπορεί να διευθετηθεί με τα προϊόντα μας. Βέβαια αυτά έχουν ένα κόστος και δυστυχώς πολλοί προτιμούν χημικά, μολύνουν χωρίς να σκέπτονται τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι τι είδους επιχειρηματίας είσαι. Ο σωστός, με μια ισορροπία ανάμεσα στο κέρδος και την οικολογική συνείδηση ή αυτός που απλά σκέπτεται να ωφεληθεί σήμερα και αδιαφορεί για το αύριο;
Θυμάμαι κάποτε ένας τύπος που σχετιζόταν με καθαρισμούς σκαφών, με είχε ρωτήσει: “Γιατί να τα πάρω και να τα πληρώσω; Χρησιμοποιώ χημικά, τους λέω πως είναι βιολογικά, κονομάω και οκ”.
Αν θες να κάνεις δουλειά μακράς διάρκειας πρέπει να είσαι σωστός επαγγελματίας, να έχεις ήθος και ν’ αγαπάς αυτό που κάνεις. Τότε θα σου αποφέρει και κέρδος. Αν θέλεις να κονομήσεις γρήγορα, ν’ αγοράσεις σκάφη και να κάνεις τα δικά σου, ξέχασέ το.
Εξάγω υγρά και πούδρες. Θα μπορούσα να βάζω 80% ένζυμα/βακτηρίδια και 20% κορν φλάουερ. Χωρίς ανάλυση δεν θα καταλάβεις τη διαφορά, θα “κοιμάσαι με τα τσαρούχια”.
Ούτε γι’ αστείο δεν μπορώ να συζητήσω ότι θα έκανα νοθεία που θα αύξανε το κέρδος αλλά θα μείωνε την αποτελεσματικότητα. Γι’ αυτό 19 χρόνια τώρα δεν έχουμε χάσει ούτε έναν πελάτη, μας εμπιστεύονται.
Αν τώρα εσύ πάρεις το προϊόν (πούδρα), του αλλάξεις ονομασία και του βάλεις καλαμποκάλευρο είναι δικό σου πρόβλημα, εσύ θα χάσεις».
Τα βιολογικά και η οικολογία «ελληνικού τύπου»
Μιλήστε μας για τα προϊόντα της Nviron Biosolutions.
«Οι πρώτες ύλες των προϊόντων μας είναι εγκεκριμένες από το καναδικό κράτος, αυτό τις παρέχει και περιλαμβάνονται στη Domestic Substances List.
Είναι στο HS Codes (σσ ταυτοποίηση και κατηγοριοποίηση προϊόντων) οπότε στην Ευρωπαϊκή Ένωση εισάγονται ελεύθερα.Τα προϊόντα μας δεν είναι χημικά, δεν είναι φαρμακευτικά είναι βιολογικά.
Τα προϊόντα δεν είναι απολυμαντικά. Δεν σκοτώνουν, αδρανοποιούν. Μετατρέπουν τα παθογόνα σε αδρανή, έτσι μπορούν να χωνευτούν. Όταν χρησιμοποιείς κάποιο βιοκτόνο καταστρέφεις τον στόχο, δια της απολυμάνσεως, αλλά το χημικό είναι τοξικό.
Με ότι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό. Με την αδρανοποίηση χωνεύεται και ανακλυκλώνεται. Εμείς, λοιπόν, έχουμε αποτελεσματικότητα αλλά όχι τοξικότητα.
Σχεδόν για όποιον τομέα και να μιλήσουμε έχουν εφαρμογή. Αφορούν το σπίτι, το εξοχικό, το μαγαζί του ιδιώτη, τη βιομηχανία, τη ναυτιλία, τους δήμους, τις περιφέρειες κλπ.
Κάποια από αυτά είναι ιδιαίτερα συμπυκνωμένα σε στερεή μορφή και άλλα είναι υγρά, τα οποία έχουν δεκάδες εφαρμογές. Το βιολογικό λιποδιαλυτικό, για πετρελαιοειδή κλπ., είναι βιοδιασπαστικό. Μπορείς να το φιλτράρεις και να το χρησιμοποιήσεις ως και 20 φορές.
Κάνει λαμπίκο βενζινάδικα, μηχανές, σεντίνες, φορτηγά που κουβαλάνε πίσσα, μηχανουργεία κλπ. Όμως, δυστυχώς, η πλειοψηφία προτιμάει πετρέλαια, βενζίνες και χημικά για τον καθαρισμό.
Στα χοιροστάσια και στα βουστάσια σκάβουν τρύπες και πετάνε τ’ απόβλητα με συνέπεια το καλοκαίρι να βρωμάει όλος ο τόπος. Με τα προϊόντα μας, εξαφανίζονται οι οσμές. Χωνεύεται η κοπριά και μπορούν να αξιοποιήσουν το απόβλητο στις καλλιέργειες.
Αυτό ισχύει και στα ορνιθοτροφεία, παρά το γεγονός ότι τ’ απόβλητα εκεί έχουν πολύ μεγαλύτερη οξύτητα. Σε σφαγεία μου έχουν πει “ναι καλό το προϊόν αλλά τα χημικά με συμφέρουν καλύτερα”.
Στο δικό μου σκάφος χρησιμοποιώ ένα προϊόν που καθαρίζει την άλγη, χωρίς μοράβιες και ρύπανση στη θάλασσα. Όλοι οι καθαρισμοί του σκάφους γίνονται χωρίς να δημιουργούν οποιαδήποτε κάκωση σε σχοινιά, μέταλλα κλπ.
Στο σκάφος κάποιου πλούσιου Άραβα -στη μαρίνα του Φλοίσβου- παρουσιάστηκε πρόβλημα στο αποχετευτικό σύστημα, με συνέπεια να γίνει μη λειτουργικό.
Τα χημικά δεν είχαν αποτέλεσμα, εμείς βάλαμε κάποια ένζυμα, κάναμε πλύσεις και σε δύο μέρες το σύστημα ήταν πάλι λειτουργικό.
Δυστυχώς, στις μαρίνες υπάρχουν αρκετοί που πουλάνε χημικά και οι ενδιαφερόμενοι τ’ αγοράζουν χωρίς να δίνουν σημασία για το περιβάλλον.
Ένα άλλο προϊόν είναι για το γρασίδι και τις καλλιέργειες. Καθαρίζει το κορεσμένο από χημικά χώμα και το μετατρέπει σε βιολογικό.
Έχουμε αποδείξεις ότι, μετά τη χρήση του, αυξάνεται η παραγωγή -ανάλογα με κάποιες παραμέτρους- από 20% ως 40%. Σε συγκεκριμένη δοσολογία λειτουργεί και ως βιολογικό ζιζανιοκτόνο.
Ψεκάζοντας φρεάτια και κάδους απορριμμάτων με προϊόν μας, εξαφανίζονται οι οσμές. Άλλο χρησιμοποιείται σε τεχνητές λίμνες, που έχουν ψάρια, και δεν πιάνει άλγη.
Έχουμε λιποπαγίδες για εστιατόρια, καφετέριες κλπ. που όχι μόνο καθαρίζουν αλλά, τελικά, λύνουν και το θέμα με ποντίκια, κατσαρίδες κ.ά. Τα οποία, αφού δεν έχουν φαΐ, φεύγουν.
Με σωστή χρήση των προϊόντων, που μπορεί κάποιος να τα δει αναλυτικά στην ιστοσελίδα μας, τ’ αποτελέσματα είναι πολύ καλύτερα από τα χημικά. Και το κυριότερο φιλικά για το περιβάλλον.
Από τους βασικότερους τομείς για μας είναι τα σπιτικά απόβλητα. Το προϊόν μας, έχει ευεργετική δράση όχι μόνο στο βόθρο αλλά και στα δέντρα που είναι γύρω του, θα θεριέψουν. Γιατί τ’ απόβλητα μετατρέπονται σε λίπασμα.
Αν η Αγγλία, η Αμερική, η Τσεχία, η Μογγολία, και άλλες χώρες έχουν “πιάσει το νόημα”, στην Ελλάδα γιατί δεν το έχουμε κατανοήσει; Θα κάνω ένα συγκεκριμένο ερώτημα. Υπάρχει ένα φακελάκι 18 γραμμαρίων σε σκόνη για ένα κυβικό βόθρου. Το αντίστοιχο χημικό προϊόν είναι μισό λίτρο. Γιατί προτιμούν το χημικό και όχι το βιολογικό;
Εμείς, λοιπόν, δεν είμαστε μόνο αποτελεσματικοί αλλά συμβάλουμε στη δημιουργία και διατήρηση ενός υγιούς περιβάλλοντος για να ζήσουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Αλλά όποιος πιστεύει ότι αυτά μπορούν να γίνουν τσάμπα, χωρίς κόστος, κάνει λάθος.
Επίσης, για να φτάσουν στον καταναλωτή τα προϊόντα, πρέπει να υπάρχει ο σοβαρός αντιπρόσωπος που θα τα εισάγει και θα προμηθεύει μαρίνες, ιδιοκτήτες ή εταιρείες σκαφών, εστιατορίων, δήμους κλπ.».
Οι έλεγχοι, τα … ζιγκ ζαγκ και τα… μα μου σου
Κύριε Ντάσκαλ ποιες είναι οι διαφορές σε Ελλάδα και Καναδά;
«Στον Καναδά γίνονται έλεγχοι. Αν το κράτος σου θέσει κάποιους κανόνες για τ’ απόβλητα και τους παραβιάσεις, σου κλείνει το μαγαζί. Υπάρχει πραγματικός έλεγχος και οι νόμοι εφαρμόζονται.
Εκεί δεν υπάρχουν… ζιγκ ζαγκ, δεν έχει… μα μου σου. Υπάρχει βούληση και το απαραίτητο προσωπικό για εφαρμογή των νόμων. Έτσι διαμορφώνεται σωστό επιχειρηματικό περιβάλλον.
Στην Ελλάδα, αντίθετα, δεν είναι απαρέγκλιτη η εφαρμογή των κανόνων. Στη θεωρία υπάρχουν αλλά στην πράξη είναι πολύ ελαστικός ο έλεγχος.
Από την άλλη βέβαια να πω ότι δεν μπορεί ένα σύστημα που δεν σου δίνει έγκαιρα τη σύνταξη, την επιστροφή φόρου κλπ. να έχει απαιτήσεις εσύ να είσαι σωστός. Πρέπει, λοιπόν, να φτιαχτεί και το πάνω σύστημα και το κάτω. Αν δεν φτιάξουμε το ένα δεν θα φτιάξει ούτε το άλλο.
Στον Καναδά αν κάνω εκπρόθεσμα τη φορολογική μου δήλωση και είναι πιστωτική, η επιστροφή φόρου γίνεται με τόκο. Αντίστοιχα, αν είναι χρεωστική θα πληρώσω τον φόρο με τόκο.
Ο επιχειρηματίας και γενικά ο πολίτης προσπαθεί να είναι εντάξει απέναντι στο κράτος γιατί και αυτό είναι εντάξει απέναντί του. Εδώ υπάρχουν αρκετά ζητήματα.
Επίσης, ο Καναδάς έχει πολύ ανεπτυγμένη οικολογική συνείδηση. Ο κόσμος ενδιαφέρεται για τον «Αμαζόνιο του βορρά», η πλειοψηφία προσπαθεί να διατηρήσει αυτό που έχει και να μην το καταστρέψει».
«Ο στρατός κερδίζει τον πόλεμο και όχι ο Συνταγματάρχης»
Η φιλοσοφία σας για τη διοίκηση μιας εταιρείας, δεν είναι συνηθισμένη. Θέλετε να μας την περιγράψετε;
«Πρέπει να ισορροπούμε με τα τρία 8άρια. Οκτώ ώρες δουλειάς, οκτώ ψυχαγωγίας και οκτώ ύπνου. Αν “πέσουμε με τα μούτρα” θα κουραστούμε, δεν θα έχουμε την ίδια συγκέντρωση, δεν θα είμαστε παραγωγικοί. Αν παίζουμε συνέχεια δεν θα προκόψουμε στη δουλειά, αν κοιμόμαστε πολύ χάνουμε και από τα δύο.
Επίσης, πιστεύω πως “ο στρατός κερδίζει τον πόλεμο και όχι ο Συνταγματάρχης”. Η συμπεριφορά μου δεν είναι αποτέλεσμα σπουδών αλλά αποτέλεσμα λογικής. Δίνει το δικαίωμα σε κάθε ενεργό μέλος της επιχείρησης να νιώθει κομμάτι της επιτυχίας.
Υπάρχει μια εταιρεία στην Αμερική, η Southwest Airlines, η οποία είχε σκαμπανεβάσματα και άλλαξαν τον επικεφαλής. Συγκέντρωσε όλο το προσωπικό, έφερε εγχειρίδια, κανονισμούς κλπ. και τους ανακοίνωσε ότι τα καταστρέφει.
Τους είπε ότι “δεν υπάρχουν όροι και περιορισμοί, η εταιρεία είναι δική σας και δική μου. Χρησιμοποιείστε τη λογική και τη δημιουργικότητά σας, για το καλό της εταιρείας και το δικό σας. Μόνο έτσι θα προοδεύσουμε”. Η Southwest Airlines, μέσα σ’ έναν χρόνο, είχε γίνει μια από τις κορυφαίες σε έσοδα.
Δεν θα “σου βάλω το πιστόλι στον κρόταφο”. Κάθε επίτευγμα είναι δική σου επιτυχία αλλά και της εταιρείας. Οπότε, στο τέλος της χρονιάς, αν και οι δύο πλευρές έχουν πετύχει τότε θα έχουν μερίδιο και από τα κέρδη.
Όχι εγώ παίρνω “τη μερίδα του λέοντος” και εσύ, που “σου βγήκε ο πισινός”, ψίχουλα. Αν σε μια φιλαρμονική έστω και ένα από τα όργανα παίζει φάλτσα δεν πρόκειται ποτέ αυτή να εμφανιστεί στο Ηρώδειο.
Κάνε, λοιπόν, ότι νομίζεις για να κερδίσουμε όλοι. Δεν χρειάζεται να σου πω τι πρέπει να κάνεις, ξέρεις. Εγώ, σαν στρατηγός, εποπτεύω. Ο Ναπολέοντας, ήταν ικανός να ελέγχει ταυτόχρονα 7 μάχες.
Όταν είναι κάτι νέο το αναλαμβάνω, “βάζω το νερό στο αυλάκι” και μετά τα πράγματα ακολουθούν τον δρόμο τους.
Ένα άλλο “μυστικό” είναι ότι δεν υπάρχει υπεροψία. Εγώ είμαι το αφεντικό και εσύ ο παρακατιανός. Ο καθένας έχει τον ρόλο του αλλά είμαστε όλοι στο ίδιο επίπεδο.
Αν χρειαστεί θα κατέβω και εγώ και θα λερώσω τα χέρια μου ή θα σκονιστώ. Όταν σε βλέπει ο υπάλληλος να το κάνεις αυτό σε σέβεται και είναι εντάξει στις δικές του υποχρεώσεις.
Θα βγούμε να πιούμε μια μπύρα, θα σε πάρω βόλτα με το σκάφος μου, θα κάνω δώρο στα παιδιά σου κλπ. Ανθρώπινες σχέσεις. Αν μια μέρα είσαι άρρωστος και δεν μπορείς να έρθεις, θα κάτσεις στο σπίτι σου και θα πληρωθείς.
Από την άλλη, οφείλεις να είσαι προετοιμασμένος για τις περιπτώσεις που δεν μπορείς να κάνεις κάτι, για να μην μείνει πολύ πίσω η δουλειά. Be a step ahead (σσ να είσαι ένα βήμα μπροστά).
Κάποιοι βλέπουν γραφείο στελέχους εταιρείας γεμάτο χαρτιά, με τον τύπο να μιλάει σε τηλέφωνα και λένε αυτός δουλεύει. Διαφωνώ. Εγώ πιστεύω σ’ ένα γραφείο πεντακάθαρο με τον αρχηγό να έχει τα πόδια του πάνω στο γραφείο. Οι άλλοι αναρωτιούνται τι κάνει. Εγώ βλέπω έναν τακτοποιημένο επιχειρηματία που τα έχει όλα υπό έλεγχο».
Ελλάδα η γη της επαγγελίας
Ο Τζ. Ντάσκαλ θεωρεί πως η Ελλάδα -με τις αδυναμίες της- είναι μια χώρα όπου «μέχρι και το κλίμα ευνοεί την επιχειρηματικότητα. Όπως ευνόησε στους αρχαίους χρόνους τις τέχνες και τις επιστήμες.
Στην Ελλάδα έχουμε τη γη της επαγγελίας, την ομορφότερη χώρα στον κόσμο. Μπορείς και τον χειμώνα να κάνεις πράγματα. Ορειβασία, να μαζέψεις ρίγανη, να κάνεις μπάνιο κ.ά. Είναι ευνοϊκό το κλίμα για τα πάντα.
Ακόμα και για την τρίτη ηλικία είναι ιδανικό. Μπορείς να δημιουργήσεις Ασκληπιεία και να έρχονται απ’ όλον τον κόσμο. Αυτός ο τόπος τα προσφέρει όλα.
Χρειάζεται οργάνωση, σωστή υποδομή και καλή προβολή στο εξωτερικό. Μπορούμε να γίνουμε το Μαϊάμι της Ευρώπης. Στο ορίτζιναλ, πηγαίνουν οι άνθρωποι και ζουν χειμώνα ή/και καλοκαίρι, γιατί υπάρχουν υποδομές και τάξη.
Γιατί να μη γίνουμε το Μαϊάμι της Ευρώπης; Τα έχουμε όλα, ήλιο, αέρα, θάλασσα, βουνά, καλή διατροφή και σχεδόν ότι άλλο χρειάζεται».
