Οι τεράστιες πυρκαγιές στην Εύβοια που συγκλόνισαν όλη την Ελλάδα δημιούργησαν ένα κύμα συμπαράστασης προς τους πληγέντες και προς τα χωριά που απειλούνταν με αποτέλεσμα ένας αριθμός ανθρώπων να μην αρκεστεί σε οικονομική βοήθεια ή σε συλλογή αγαθών αλλά να συμπαρασταθεί πιο έμπρακτα. Ένας αριθμός εθελοντών πήγε στην Εύβοια στην καρδιά των πυρκαγιών για να πολεμήσει στο πλευρό των πυροσβεστών το πύρινο θηρίο.
Ο Δημήτρης Ποτουρίδης, μηχανικός αυτοκινήτων ο οποίος βρέθηκε ως εθελοντής στο μέτωπο των πυρκαγιών για να συνδράμει στην κατάσβεσή τους μιλάει στο emeaGr για τα όσα έζησε τις τραγικές εκείνες ημέρες στην Εύβοια.
emeaGr: Δημήτρη γιατί πήρες απόφαση να πας στην Εύβοια;
Δημήτρης Ποτ: Βρισκόμουν σε άδεια από τις 7 μέχρι τις 11 Αυγούστου και ετοιμαζόμουν να πάω διακοπές με φίλο μου από το εξωτερικό αλλά αποφασίσαμε και οι δύο ότι δεν γινόταν να κάνουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτα και απλά να χαλαρώσουμε. Οπότε πήραμε την απόφαση να ξεκινήσαμε στις 7 Αυγούστου για Εύβοια χωρίς καμία προετοιμασία. Αισθανόμουν ότι άνθρωποι και ζώα καίγονται σχεδόν δίπλα μου και δεν μπορούσα να το αγνοήσω. Είναι ένστικτο να βοηθάς τον άλλο άσχετα αν κάποιοι προσπαθούν να το αγνοήσουν.
emeaGr: Σε ποιες περιοχές επιχείρησες κατάσβεση;
Δημήτρης Ποτ: Επιχειρούσαμε από χωριό σε χωριό και δεν γνωρίζω καλά τις περιοχές γιατί δεν είχα ξαναπάει οπότε δεν είμαι σίγουρος για τα ονόματα μέσα στο χάος. Θυμάμαι όμως Γούβες, Μηλιές, Πευκί, τα Βασιλικά. Πήγαμε σε χωριά, σε βουνά, παντού. Πέρα από αυτά τα ονόματα δεν θυμάμαι άλλα απλά πηγαίναμε όπου ήταν οι φωτιές.
emeaGr: Με ποια σώματα συνεργάστηκες;
Δημήτρης Ποτ: Η Ελληνική Αστυνομία ήταν λίγο επιφυλακτική στη συνεργασία με τους εθελοντές κυρίως γιατί δεν επέτρεπαν να περάσουμε προς τα μέρη που έπρεπε με τις εστίες, πιθανότατα για λόγους ασφαλείας, οπότε πήγα στην πυροσβεστική υπηρεσία της Ιστιαίας και από εκεί ανεβήκαμε στις υδροφόρες και πήγαμε στα σημεία που χρειάζονταν ενίσχυση. Εκεί βοήθησα κουβαλώντας μάνικες και χρησιμοποιώντας φακούς τη νύχτα και με άλλους τρόπους με αποτέλεσμα οι πυροσβέστες να μου ζητήσουν αν ήθελα να ανεβώ στο πυροσβεστικό όχημα και να επιχειρώ μαζί τους. Μου έδωσαν και από το φαγητό τους και μοιράστηκαν τα πάντα.
emeGr: Οι δυνάμεις του πυροσβεστικού σώματος ήταν ισχυρές εκεί που ήσουν εσύ;
Δημήτρης Ποτ: Υπήρχαν αρκετές δυνάμεις ναι αλλά δεν μπορούσαν να μπουν μέσα στα δάση, ήταν δύσκολο. Έπρεπε να μπλοκάρουν τη φωτιά όταν έφτανε σε αυτούς. Από ξηρά υπήρχαν αρκετές δυνάμεις ναι αλλά ήταν τέτοια η περιοχή που μπορούσαν να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα. Από αέρος θα μπορούσαμε να είχαμε και καλύτερη κάλυψη.
emeaGr: Οι κάτοικοι σου μιλούσαν; Τι σου έλεγαν;
Δημήτρης Ποτ: Οι άνθρωποι ήταν τρομοκρατημένοι. Έβλεπαν την προσπάθειά μας. Υπήρχε μια απογοήτευση γιατί έβλεπαν ότι κάποιες περιοχές δεν μπορούσαν να σωθούν. Μας ευχαριστούσαν, κάποιοι μας έφερναν νερά και λεμονάδες και μας ζητούσαν να μην απομακρυνθούμε. Μας έδειχναν την ευγνωμοσύνη τους. Προφανώς ήμασταν το στήριγμά τους και αυτοί το δικό μας.
emeaGr: Αισθάνθηκες ότι κινδύνεψες κάποια στιγμή;
Δημήτρης Ποτ: Δεν το παίζω ατρόμητος. Όταν πλησιάζαμε προς την Ιστιαία και ο ουρανός κοκκίνιζε μέσα στη νύχτα είχα τρομάξει και εγώ και η καρδιά χτυπούσε πολύ δυνατά. Αλλά θυμόμουν το λόγο που είχα πάει. Έμεινα συγκεντρωμένος στο στόχο. Στις 9 του Αυγούστου πάνω στα βουνά με τις δυνάμεις των Σέρβων πυροσβεστών βρισκόμασταν στη μέση των διάφορων εστιών και ξαφνικά η φωτιά φούντωσε και η φωτιά μας προσπερνούσε καθώς τρέχαμε. Ένιωσα το πρόσωπό μου να καίγεται. Μια στιγμή σκέφτηκα ότι ίσως δεν γυρίσω ζωντανός.
emeaGr: Η πιο έντονη σου ανάμνηση;
Δημήτρης Ποτ: Πολλές έντονες αναμνήσεις αλλά μάλλον μένει η τελευταία μέρα όταν αποχαιρέτησα τα παιδιά που παλέψαμε μαζί τις φωτιές. Με ευχαρίστησαν και όλους εμάς που είχαμε πάει για να βοηθήσουμε, μας πήραν αγκαλιά, μου έσφιξαν το χέρι και μου έδωσαν συγχαρητήρια για αυτά που προσέφερα. Ήταν έντονη στιγμή. Επίσης η μητέρα μου, μου είπε ότι είναι περήφανη για μένα και αυτό έμεινε σαν στιγμή επίσης.
