Μόλις χθες επιβεβαιώθηκε το πρώτο κρούσμα ευλογιάς των πιθήκων στη χώρα μας. Η σπάνια αυτή τροπική μολυσματική ασθένεια, η οποία άλλοτε περιοριζόταν σε ορισμένες περιοχές της Αφρικής, εξαπλώθηκε απροσδόκητα σε όλα τον κόσμο. Αν και μέχρι στιγμής ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είναι καθησυχαστικός ως προς τον κίνδυνο η μετάδοση της ασθένειας να λάβει επιδημικές διαστάσεις, πολλά ερωτήματα προκύπτουν σχετικά με τους παράγοντες που οδήγησαν εξαρχής στην εξάπλωσή της.
Ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς τις ολέθριες συνέπειές που είχε και εξακολουθεί να έχει η πρόσφατη πανδημία της COVID – 19, μπορεί να καταλάβει τους λόγους ανησυχίας. Δυστυχώς, ένας από τους κύριους υπαίτιους των παράδοξων, αλλά και εξαιρετικά σύνθετων φαινομένων που η ανθρωπότητα έχει γίνει μάρτυρας τα τελευταία χρόνια δεν φαίνεται να είναι άλλος από την κλιματική αλλαγή. Η υπερθέρμανση του πλανήτη και κρίση της βιοποικιλότητας φαίνεται να ευνοεί την εξάπλωση τέτοιου είδους ιών. Το γεγονός ότι ο πλανήτης μας βρίσκεται σε κρίση δεν αποτελεί μυστικό. Οι εξαιρετικά λεπτές ισορροπίες της φύσης, η οποίες εξασφαλίζουν την επιβίωση μας σιγά σιγά διαταράσσονται. Όπως όλα δείχνουν τα περιθώρια δράσης σιγά σιγά στενεύουν, ο χρόνος φαίνεται να τελειώνει, το κουτί της Πανδώρας για το κλίμα έχει ήδη ανοίξει, και το βασικό ερώτημα είναι άραγε υπάρχει πλέον επιστροφή;
Η κλιματική κρίση έχει αμέτρητες εκφάνσεις, από ακραία καιρικά φαινόμενα, έως τη μετάδοση ιών. Σύμφωνα με τους επιστήμονες η αύξηση της θερμοκρασίας της γης και η αλλαγή της χρήσης της γης, λόγω της επέκτασης της ανθρώπινης δραστηριότητας στους φυσικούς βιότοπους αυξάνουν την επαφή του με τα ζώα, τα οποία πιθανώς να μεταφέρουν παθογόνους μικροοργανισμούς. Τι σημαίνει αυτό; Ότι στο μέλλον δεν αποκλείεται οι εξάρσεις νέων επιδημιών ιών ίσως γίνουν πιο συχνές.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πρόσφατα τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα που καταγράφηκαν στην ατμόσφαιρα ήταν πολύ υψηλότερα από την προ βιομηχανική εποχή. Το περιβαλλοντικό αυτό «αυτό» καμπανάκι θα έπρεπε να μας έχει θορυβήσει παραπάνω. Πώς είναι δυνατόν θα μπορούσε να διερωτηθεί κανείς με τόσες πρωτοβουλίες και δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος σε παγκόσμιο επίπεδο τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα όχι μόνο να μην μειώνονται, αλλά να αυξάνονται κ’ όλας. Δυστυχώς, η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι πρέπει να δράσουμε, να δράσουμε περισσότερο. Σε όλα τα επίπεδα. Όλοι μας. Να υπάρξουν νέες, άμεσες συστηματικές παρεμβάσεις σε διεθνές επίπεδο. Διαφορετικά, μας περιμένει ένα ζοφερό μέλλον.
Έχουμε ήδη πάρει μια γεύση από το τι μας περιμένει. Κάθε καλοκαίρι η ζέστη γίνεται όλο και πιο ανυπόφορη. Η θερμοκρασία σημειώνει κάθε χρόνο νέο υψηλό ρεκόρ. Οι πυρκαγιές εξαπλώνονται τρομακτικά γρήγορα. Από την άλλη, τον χειμώνα οι χιονοπτώσεις γίνονται όλο και πιο σφοδρές, οι πλημμύρες όλο και πιο καταστροφικές και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Η κατάσταση αυτή όχι μόνο δεν αναμένεται να βελτιωθεί στο μέλλον, αλλά θα γίνει ακόμα χειρότερη. Είναι αυτές οι συνθήκες που θέλουμε να ζήσουν οι επόμενες γενιές; Σίγουρα όχι. Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να δράσουμε τώρα, πριν είναι πια πολύ αργά.
