Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί ένα νέο “επάγγελμα” που “έδρα” του είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το οποίο περιλαμβάνει την επιρροή του κόσμου, την έμπνευσή του από συγκεκριμένα πρόσωπα, των οποίων κοινό χαρακτηριστικό είναι οι όμορφες και εντυπωσιακές φωτογραφίες στα social media και οι απόψεις σε οποιοδήποτε θέμα και να προκύψει στην κοινωνία που ζούμε.
Τα άτομα αυτά ονομάζονται “influencers”, και επηρεάζουν την κοινή γνώμη με συνεχείς δημοσιεύσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προβάλλοντας έναν τρόπο ζωής μάλλον καθόλου ρεαλιστικό έως και οριακά επικίνδυνο. Ο λόγος;
Ο λόγος είναι πολύ απλός. Τα άτομα αυτά, αν όχι όλα τα περισσότερα, παρουσιάζουν την εικόνα της απόλυτης ευτυχίας, χωρίς κανένα ψεγάδι στην εμφάνισή τους και στην ζωή τους, ζώντας το απόλυτο όνειρο, που, λογικά, θα θέλαμε όλοι να ζήσουμε.
Φαντάζομαι είναι απόλυτα κατανοητό πως η πραγματική ζωή δεν είναι έτσι και όλα αυτά τα πρότυπα δεν πρέπει να αξιολογούνται σοβαρά, καθώς από αυτά που βλέπουμε ίσως να μην είναι αληθινά ούτε τα μισά!
Βέβαια, είναι αρκετά σημαντικό να τονίσουμε πως σίγουρα υπάρχουν κάποια άτομα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που χρησιμοποιούν τις πλατφόρμες αυτές για καλό σκοπό και επηρεάζουν πράγματι τον κόσμο θετικά, χωρίς να δείχνουν απλά το πόσο ωραία ζούνε και το πόσο όμορφοι δείχνουν.
Βέβαια, υπάρχει και ένα ακόμη χαρακτηριστικό των σημερινών influencers που μάλλον δεν θα καταλάβουμε ποτέ… Η συνεχής ανάγκη να τονίζουν το πόσο κουράζονται, δυσκολεύονται και δουλεύουν για να τα βγάλουν πέρα (;).
Γνώμη για όλα χωρίς πραγματικά να χρειάζεται
Πέρα από όλα αυτά όμως, υπάρχει ένα στοιχείο στην νοοτροπία τους που γεννά πολλά ερωτήματα. Εάν παρατηρήσει κανείς την συμπεριφορά των ανθρώπων αυτών θα καταλάβει πως νιώθουν συνεχώς την ανάγκη να τοποθετούνται σε όλα τα περιστατικά που, κατά κύριο λόγο, δεν τους αφορούν καν και να εκφράζουν μέσα από μακροσκελή κείμενα και δημοσιεύσεις πως νιώθουν γι’ αυτό και τι πιστεύουν.
Μάλιστα, τις περισσότερες φορές νιώθουν προσωπικά θιγμένοι, χωρίς καν να τους “αγγίζει” το ζήτημα στο οποίο αναφέρονται και αντιδρούν εξιστορώντας προσωπικές τους εμπειρίες για τις οποίες δεν ρώτησε κανένας… μα κανένας!
Ένα βασικό ερώτημα προκύπτει πάνω σε αυτό είναι το εξής: Γιατί πρέπει να μιλάνε για τα πάντα;
Η απάντηση βέβαια είναι εξίσου απλή: Γιατί νιώθουν πως πρέπει πάντοτε να βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής όλων. Να επισκιάζουν τους πάντες και τα πάντα, εκμεταλλευόμενοι το δράμα ή την άσχημη κατάσταση κάποιου, για να έρθουν και πάλι στο προσκήνιο, στην επιφάνεια.
Είναι πραγματικά, τόσο μα τόσο, γραφική και αναμενόμενη η νοοτροπία και το σκεπτικό τους που όποτε γίνει κάτι στην κοινωνία μας, σε κάποιον άνθρωπό και όχι μόνο, ξέρουμε πολύ καλά πως κάποιος από αυτούς θα βγει να μιλήσει για μια προσωπική του εμπειρία λέγοντας πως έχει πάθει το ίδιο και χειρότερο!
Αλλά, πραγματικά, ποιος ρώτησε;
Καλό θα είναι, λοιπόν, απλά να αγνοούμε τέτοιες συμπεριφορές και να μην δίνουμε αξία σε ανθρώπους δεν το αξίζουν και, σίγουρα, δεν ξέρουν να το εκμεταλλευτούν ηθικά και σωστά!
