Θύελλα αντιδράσεων, κατά τα δημοσιογραφικά κλισέ, έχει προκαλέσει η νέα διαφημιστική καμπάνια γνωστής εταιρίας σαμπουάν, που μιλάει για τη «διαφορετικότητα» (μία ακόμα λέξη που κάναμε καραμέλα κι ας μην ξέρουμε τον ακριβή ορισμό της). Λίγες μέρες πριν θύελλα αντιδράσεων είχε προκαλέσει και η ταινία «Μην κοιτάς ψηλά», που με τη σειρά της θίγει(;) τους γνήσιους και φανατικούς κινηματογραφόφιλους απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας.
Μήπως όμως δεν είναι θύελλα και είναι απλά μια μπόρα, αφού η πλειοψηφία δε θα σχολίαζε αρνητικά, θέλω και πραγματικά το πιστεύω, μία διαφήμιση και μια ταινία, μόνο και μόνο επειδή η μεν λέει τα αυτονόητα και η δε σχολιάζει τα κακώς κείμενα της τρελής εποχής στην οποία ζούμε. Γιατί αυτό ακριβώς συνέβη.
Ενοχλεί όντως η ταινία και η διαφήμιση όμως; Δε νομίζω. Όταν κάποιος έχει άλυτα θέματα ψάχνει να πιαστεί από κάπου, να ρίξει «χολή» σε κάποιον άλλο για να «ανέβει» εκείνος. Ακόμα και στις παρέες μας, αν κάποιος διαφωνήσει με τις δικές μας απόψεις και πεποιθήσεις, υψώνουμε τον τόνο της φωνής μας για να επιβληθούμε, να κερδίσουμε τη διαμάχη, να βγούμε εμείς σωστοί.
Ανάγκη για προσοχή, επιβεβαίωση, κάτι άλλο; Ίσως είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, απαντάται μεμονωμένα όμως θα πω γιατί ευτυχώς δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.
Τελικά, τώρα που το ξανασκέφτομαι, ούτε μπόρα είναι. Μάλλον κάποιος μας φτύνει και δεν κρατάμε και ομπρέλα. Ο κόσμος διαλύεται , οι άνθρωποι υποφέρουν, χάνονται, όλα παραπαίουν και εμείς ασχολούμαστε με το αν ενοχλήθηκε ο Γιώργος, ο Κώστας, η Πηνελόπη και δε θα αγοράσουν πια το τάδε σαμπουάν ή αν θα κατακεραυνώνουν τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο που σίγουρα θα χάσει τον ύπνο του.
Αν «ξεσηκωνόμασταν» και αντιδρούσαμε με τον ίδιο ζήλο για τους άστεγους, τα κακοποιημένα παιδιά και τις κακοποιημένες γυναίκες, ίσως τότε να άλλαζε κάτι σε αυτή την κοινωνία.
Όσο όμως ο καημός μας είναι οι «τρίχες» και η «σάτιρα» απ’ όπου κι αν προέρχεται, θα είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε κατάπτυστοι. Ακόμα κι αν θέλουμε να το παραδεχτούμε…
