Οι αρνητές της ζωής

Οι αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες των αντιεμβολιαστών ολοένα και πληθαίνουν, δημιουργώντας ένα κοινωνικό ρήγμα που αν δεν καταπολεμηθεί με τη δύναμη της γνώσης, τείνει να συμπαρασύρει πολύ κόσμο.

Εδώ και περίπου δύο χρόνια, η παγκόσμια  κοινωνία μαστίζεται από την πανδημία του κορωνοϊού. Καθημερινά αναμένουμε καρτερικά να ακούσουμε για τα νέα κρούσματα, τον νέο αριθμό θυμάτων και το νέο ποσοστό διασωληνωμένων συμπολιτών μας.

Θέλουμε δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, η κοινωνία είναι διαχωρισμένη σε πολλές κατηγορίες. Στους νοσούντες και στους υγιείς, στους ανοσοκατεσταλμένους και στους έχοντες άγνοια του τι εστί «κορωνοϊός», στους εμβολιασμένους και στους ανεμβολίαστους και, τέλος, στους υποστηρικτές και στους αρνητές του εμβολίου.

Και κάπου εκεί είναι που χάνεται το παιχνίδι τόσο με τον ίδιο τον απειλητικό ιό, όσο και με την ίδια τη ζωή. Διότι όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν, αρνούνται και να επανέλθουν στην ίδια τη ζωή, η οποία, λίγο-πολύ, έχει για τους περισσότερους παγώσει κάπου εκεί στις αρχές του 2020.

Είναι παράλογο το ότι μετά από τόσες αναγγελίες θανάτων και μάλιστα νέων και υγιών ανθρώπων, ορισμένοι εξακολουθούν να αμφισβητούν την επιστήμη.  Και όχι μόνον την αμφισβητούν, αλλά επιμένουν να αντιστέκονται σε αυτήν. Η άγνοια πολλές φορές, οδηγεί σε ακρότητες. Οι αντιεμβολιαστές είναι δυστυχώς πολλοί και ασταμάτητοι. Οι επικίνδυνες φωνές τους πληθαίνουν, όπως και οι ανορθολογικές ερμηνείες τους και η παραπληροφόρηση που σπέρνουν-κυρίως στους νέους-μέσω  διαδικτύου. Όλα αυτά συνθέτουν το προφίλ και τα παράλογα επιχειρήματα των αντιεμβολιαστών τα οποία οδηγούν εν τέλει σε μία ολική άρνηση της πραγματικότητας.

Τα γεγονότα, άλλωστε, μιλούν από μόνα τους. Καθημερινές διαδηλώσεις πολιτών και υγειονομικών κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού σε μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αρνητές-γονείς δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, διαζύγια(!) μεταξύ αρνητών και υποστηρικτών γονέων, «απαγωγές» εκπαιδευτικών από αρνητές του εμβολίου της Covid-19. Προς τι τόση αμφισβήτηση;

Σαφώς και δεν ευθύνονται μόνο εκείνοι που μέσω της αντισυστημικής ρητορικής τους, οδηγούν τη μάζα στον σκοταδισμό, αλλά και εκείνοι που τη δέχονται και την υιοθετούν. Η επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι τεράστια στους νέους ανθρώπους και πλέον έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Το ανησυχητικό είναι πως στο παζλ των αρνητών προστίθενται ακόμη και άτομα αγαπητά, των οποίων η φήμη έτσι κι αλλιώς τα καθιστά «παντοδύναμα», όπως για παράδειγμα ο κορυφαίος τενίστας του κόσμου, Νόβακ Τζόκοβιτς. Το είδωλο των απανταχού φανατικών του τένις-και όχι μόνο- μεταμορφώθηκε πλέον στο νέο είδωλο των αντιεμβολιαστών.

Οι αντιεμβολιαστές θα πρέπει να σκεφτούν πιο σοβαρά την επόμενη κίνησή τους. Πόσοι από εκείνους που φοβούνται/αρνούνται να κλείσουν ραντεβού στο πλησιέστερο εμβολιαστικό κέντρο είναι φανατικοί καπνιστές, οι οποίοι δεν γνωρίζουν και ούτε ενδιαφέρονται να μάθουν τα ακριβή συστατικά του τσιγάρου; Πόσοι καταφεύγουν σε ενέσιμες θεραπείες ομορφιάς, με άγνωστες επιπλοκές; Ακόμη και στην περίπτωση του κορωνοϊού, γιατί ζητούν μία άλλη λύση για απαλλαγή από την  Covid-19, όπως για παράδειγμα το περίφημο χάπι ή τη θεραπεία με τα μονοκλωνικά αντισώματα, χωρίς ακόμα να υπάρχουν τα επαρκή δεδομένα και δεν εμπιστεύονται το ίδιο το εμβόλιο, το οποίο έχει σώσει τόσες ζωές;  

Θα πρέπει αρχικά να καταλάβουν ότι με τον τρόπο τους, αρνούνται την ίδια τη ζωή. Ο αρμόζων τίτλος θα ήταν «οι αρνητές της ζωής». Πριν από περίπου δέκα χρόνια, οι «αγανακτισμένοι» πολίτες διαδήλωναν έξω από τη Βουλή, διαμαρτυρόμενοι για τα δυσβάσταχτα μνημόνια, την ανεργία, τη βαριά φορολογία και τη γενικότερη οικονομική και κοινωνική κρίση. Με λίγα λόγια, διαδήλωναν για να ανακτήσουν τη ζωή τους!

Σήμερα, προσφέρεται απλόχερα το όπλο για τη ζωή και ορισμένοι το απορρίπτουν επιδεικτικά.  Ενώ γιατροί, νοσηλευτές και ασθενείς στις ΜΕΘ, δίνουν μάχη για μια σταγόνα ζωής, μέσα από εξαντλητικές εφημερίες, ταχύτατους εργασιακούς ρυθμούς και αντίξοες συνθήκες εργασίας, ορισμένοι δεν λένε να καταλάβουν πως μόνο το εμβόλιο μπορεί να αλλάξει αυτό το σκηνικό θανάτου που κατακλύζει την κοινωνία εδώ και μία διετία.

Σε τελική ανάλυση, ο καθένας πράττει όπως θέλει όσον αφορά στην προσωπική του ζωή. Εν προκειμένω, όμως, διακυβεύονται εκατομμύρια ζωές και το δώρο αυτό δεν έχει δικαίωμα κανείς να το στερεί από κανέναν. Ας τονίσουμε για μία ακόμα φορά, πως τον κορωνοϊό μόνο το εμβόλιο μπορεί να τον νικήσει και όχι οι αλλεπάλληλες και ανούσιες πορείες διαμαρτυρίας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ