Οι επιπτώσεις της πανδημίας είναι εμφανείς σε όλα τα επαγγέλματα και η οικονομία βρίσκεται ξανά σε κρίση. Ο κορωνοϊός δεν έπληξε μόνο την οικονομία, την ψυχολογία μας και τον τουρισμό, έπληξε σοβαρά και την παιδεία. Το αγαθό της εκπαίδευσης…
Όλα τα επαγγέλματα έχουν πληγεί, όμως η παιδεία είχε ανέκαθεν προβλήματα στην Ελλάδα.Αυτή η κρίση όμως το έβγαλε ξανά στην επιφάνεια πιο έντονα από ποτέ. Η online εκπαίδευση ήταν σίγουρα μία λύση εν μέσω πανδημίας αλλά τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δια ζώσης εκπαίδευση. Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη σχέση μεταξύ δασκάλων και μαθητών.Η ατμόσφαιρα της τάξης δεν μπορεί να αποτυπωθεί στην παγωμένη οθόνη ενός υπολογιστή.
Η κοινωνία μας χρειαζόταν ούτως ή άλλως πιο ζεστές,πιο ανθρώπινες σχέσεις γιατί ζούσαμε ήδη απομονωμένη ο καθένας στο μικρόκοσμό του εξαιτίας του γρήγορου ρυθμού που έχει πάρει η ζωή στην εποχή μας.
Όμως, η εκπαίδευση δεν αποσκοπεί μόνο στη μόρφωση αλλά και στην κοινωνικοποίηση και ένταξη του ανθρώπου σε ομάδες με τις οποίες αλληλεπιδρά. Η τηλεκπαίδευση δεν μπορεί να προσφέρει αυτές τις αξίες.Μόνο η προσωπική επαφή και επικοινωνία μπορούν να το καταφέρουν.
Οι πρώτες…επιπλοκές
Μάρτιος 2021. Με απόφαση της κυβέρνησης τα σχολεία κλείνουν. Ήταν ένα από τα πρώτα και βασικά μέτρα- καθώς τα παιδιά θεωρούνταν πως μπορούσαν εύκολα να μεταδώσουν τον ιό-σε ένα μακρύ δρόμο περιορισμών και κατά συνέπεια της καραντίνας που ακολούθησε μέχρι σχεδόν τα τέλη Μαΐου.Στις αρχές Μαρτίου κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τί θα σήμαινε το lockdown για την εκπαίδευση. Ίσως επειδή υπήρχε η πεποίθηση ή η ελπίδα πως όλα θα κλείσουν όντως για δύο εβδομάδες μόνο.
Επικρατεί το απόλυτο χάος. Διαδικτυακά μαθήματα χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό και χωρίς να εκπαιδευτούν καθηγητές και δάσκαλοι για το σωστό τρόπο χρήσης της τεχνολογίας.Μαθητές στα… χαμένα έτρεχαν να βρουν υπολογιστές. Γιατί αν και ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας, δεν έχουν όλοι πρόσβαση σε laptops,PCs και ίντερνετ.Μέσα από αυτή την κατάσταση αναδείχθηκε ένα ακόμη πρόβλημα καλά «σκεπασμένο».
Η ανισότητα στην εκπαίδευση και στη ζωή γενικότερα καθώς δεν έχουν όλα τα παιδιά την ίδια δυνατότητα πρόσβασης σε τεχνολογικά μέσα, με αποτέλεσμα να αισθάνονται κατώτερα και παραγκωνισμένα. Και σε άλλες περιπτώσεις το ίντερνετ «έπεφτε», οι οποίες πλατφόρμες δεν μπορούσαν να σηκώσουν τόσα δεδομένα και τόσους χρήστες.Οι καθηγητές είχαν να σηκώσουν έναν απίστευτο φόρτο εργασίας και μάλιστα μέσα σε ένα περιβάλλον άγχους και φόβου, λόγω της έντονης ανησυχίας και της έλλειψης γνώσης για τον νέο ιό.
Το χρόνιο πρόβλημα της παιδείας
Σχεδόν 2 χρόνια μετά το πρόβλημα παραμένει…Τα παιδιά επέστρεψαν στις τάξεις με μάσκες και αποστάσεις. Τίποτα όμως δεν είναι το ίδιο. Προσπαθούν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες αλλά είναι παιδιά και θέλουν να παίξουν με άλλα παιδιά, να αγκαλιάσουν να πειράξουν το ένα το άλλο. Ο φόβος όμως έχει φωλιάσει μέσα τους κι αν έστω στιγμιαία ξεχαστουν κάποιος είναι εκεί να τους πει το «μη», δεν πρέπει, είναι κακό.
Τα παιδιά άλλαξαν, δεν είναι τα ίδια με δύο χρόνια πριν.Οχι επειδή μεγάλωσαν και άλλαξαν συμπεριφορά αλλά επειδή αναγκάστηκαν να ζήσουν μια ψυχοφθόρα κατάσταση. Η παιδεία εξακολουθεί να βρίσκεται στα… τάρταρα. Πώς θα καλυφθεί το κενό που άφησε η καραντίνα;
Κανείς δεν αναρωτήθηκε και κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για μαθητές και εκπαιδευτικούς…
