Στην πολιτική τα πράγματα είναι τόσο χαοτικά που κανείς δεν έχει την διάθεση να ασχοληθεί με ανούσιες τάσεις. Να γιατί πολλοί αρχίζουν να έχουν τάσεις φυγής έτσι που να τις εκδηλώνουν με μια πολιτικοποιημένη αδιαφορία – αν πράγματι υπάρχει κάτι τέτοιο.
Η κομματική πολιτική, όπως την εννοούμε στην Ελλάδα, δεν είναι μόνο βαρετή για την γενιά μου αλλά και τουλάχιστον κουραστική όταν χάνεται μονίμως το νόημα και επικρατεί μια μνησίκακη μικροπολιτική που οδηγεί σε αδιέξοδο και στο «θέατρο του παραλόγου».
Κόσμος που βρίζεται στο Twitter πάνω σε hashtags, καμπάνιες αρνητικής διαφήμισης και viral σουρεάλ βίντεο με πολιτικά πρόσωπα που (ΟΚ, είναι αστεία αλλά μέχρι εκεί) απέχουν πολύ από αυτό που εννοούμε ως πολιτικό.
Απολιτικές ομάδες δεν υπάρχουν, όλα γύρω μας είναι πολιτική, ο τρόπος που μιλάμε, ασκούμε ρόλους, οι θέσεις μας στην κοινωνία, οι απ-όψεις και οι πράξεις μας, άρα το πως λειτουργούμε ατομικά και συλλογικά «it’s all politics baby» που λένε και σε κάτι χωριά δικά μας.
Το γνωστό κλασικό εικονογραφημένο πρόβλημα είναι ότι υπάρχει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που δεν τους εκφράζει τίποτα, όχι επειδή δεν έχουν γνώμη και γνώσεις για τα πράγματα γύρω τους και όσα έχουν συμβεί ιστορικά στην χώρα, αλλά που τους έχουν επηρεάσει τόσο βαθιά που δεν μένουν και πολλά για να ψηφίσουν ή να κάνουν ώστε να αμυνθούν στην «παραδοσιακή συνταγή».
Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση με την κληρονομική ψήφο και τους λίγο πολύ άσχετους που δεν έχουν καμία επαφή με την πολιτική μιλώντας περί αρχών, γεγονότων και ταυτότητας, οι οποίοι «τραβούν» τις καταστάσεις μέχρι εκεί που δεν πάει.
Υπάρχουν όμως -για να μην ξεφεύγουμε- και οι άνθρωποι που λένε όχι στην κουλτούρα του απολιτίκ αλλά ναι στην πολιτική αντίληψη, σνομπάρουν επειδή ξέρουν ότι τίποτα από τα κακώς κείμενα της χώρας δεν αλλάζει με αυτόν τον τρόπο, με σχόλια και κουτσομπολιό, και ότι στην τελική η ουσιαστική κινητοποίηση είναι αλλού. Να καταλαβαίνεις τι σου λένε, να διαβάζεις, να αναζητάς ό, τι πιο κοντά στην αλήθεια, να τοποθετείσαι ξεπερνώντας τις διαιρέσεις.
Ορισμένοι σαν αυτούς βαριούνται τους fancy όρους που λένε κάτι άλλο από αυτό που εννοούν, το ξέπλυμα, το «γύρω-γύρω» γιατί εκεί δεν βλέπουν τίποτα το ενδιαφέρον παρά μονό μια παντελή απουσία της πολιτικής και ένα κομματικό πήγαινε-έλα.
Άτομα που θεωρούν ότι έχουν πολιτική άποψη αλλά φαίνεται σαν να την προωθούν με έναν απολιτίκ τρόπο μάλλον θα έπρεπε να σκεφτούν τα άτομα που μένουν στην ιδεολογία τους, πολιτικοποιούνται και ταυτόχρονα κρατούν ένα περιθώριο αυτονομίας, προσπαθούν να είναι «πέρα από αυτά» αντί για σόου, ενώ αντιλαμβάνονται πλήρως τι συμβαίνει και που συμφωνούν.
