Μου ζητήθηκε να γράψω για τον Μίκη, και εγώ ο ανόητος το δέχτηκα. Και τώρα αισθάνομαι τελείως ανάξιος να το κάνω. Έχουν γραφτεί τόσα πολλά και αξιόλογα που δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Θα προσπαθήσω, όχι γιατί έχω πια την υποχρέωση αλλά γιατί είναι ανάγκη μου.
«Πέθανε ο Θεοδωράκης Πέτρο» ενώ μιλούσα στο τηλέφωνο. Ταράχτηκα αλλά συνέχισα τη κλήση μου.
Ήθελα χρόνο, χρειάζεται χρόνος, για να συνειδητοποιήσεις μια τόσο τραγική, μη αναστρέψιμη κατάσταση.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έφυγε. Πέθανε, είναι η λέξη.
Πέθανε… Σύντομα το σώμα του θα είναι φυλακισμένο σε ένα ζοφερό τάφο. Στο Γαλατά Χανίων ή όπου, αδιάφορο. Η νομοτέλεια της ζωής.
Τώρα που γράφω είμαι πιο ήρεμος.. Ε, και… Κάποια στιγμή θα έφευγε, όπως όλοι οι θνητοί. Και όπως είχε γραφτεί και για τον Παλαμά, είχαμε ξεχάσει πως είναι θνητός. Η ψυχή του πέταξε στον ουρανό. Και έφυγε πλήρης ημερών.
Και κυρίως, πλήρης έργου.
Ο Μίκης απλά πέθανε.
Είναι εδώ, θα είναι εδώ μαζί μας, πιο έντονα για όσους τον ζήσαμε, για όσους στιγμάτισε τη ζωή μας με το έργο του, με τις μουσικές του, θα είναι εδώ για να μας οδηγεί σε ξεχασμένες, υπέροχες, στιγμές της ζωής μας, της νιότης μας.
Ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε με τα τραγούδια του, του Ρίτσου, του Σεφέρη, του Ελύτη, του Βάρναλη, του Αναγνωστάκη και άλλων. Ανήκω στη γενιά που τα τραγούδησε, δάκρυσε, επαναστάτησε, ερωτεύτηκε με τα τραγούδια και τις μουσικές του.
Με έκανε περήφανο, με αιφνιδίασε, με εξέπληξε, με θύμωσε πολλές φορές για τις θέσεις του, με τρόμαζε για την αντιφατικότητα του όπως εγώ την εισέπραττα, στην ταξινομημένη δομή της σκέψης μου, για την απειθαρχία του, αλλά ενώ για πολλά χρόνια δεν μπορούσα να τον καταλάβω, τον είχα στο απυρόβλητο. Είναι δύσκολο να καταλάβεις, να αποδεχτείς έναν τυφώνα.
Έτσι είναι ο Μίκης έλεγα, ένα ζωντανό παιδί, ένας χείμαρρος: «Από το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε.
Μόνο που ‘ναι πιο δύσκολο..
Κι από τη φύση-αλλά θέλει να ξέρεις να της αφαιρέσεις την αγκίδα της..» λέει ο Ελύτης. Ο Μίκης αγνοούσε τις αγκίδες.. Τις περιφρονούσε..
Ο Μίκης θα είναι εδώ με το τεράστιο έργο του και για τις επόμενες γενιές.
Ο Μίκης απλά πέθανε, δεν έφυγε. Ο Μίκης δεν θα είναι μια απλή παύλα ανάμεσα σε δύο ημερομηνίες. Ο Μίκης θα είναι πάντα μαζί μας
Ο Μίκης είναι πια Αθάνατος.
«κι ένα τραγούδι μέσα στη φωνή μου,
μού γύρευε μιαν έξοδο κινδύνου»
Οι δρόμοι του Αρχάγγελου
