Ακούστηκε εχθές από το βήμα της Ελληνικής Βουλής για πρώτη φορά ο όρος mansplaining. Ένας όρος κάπως καινούργιος θα μπορούσε να πει κανείς προερχόμενος από τις παρατάξεις των φιλελεύθερων και Δημοκρατικών στρατοπέδων των Ηνωμένων Πολιτειών που ουσιαστικά στοχεύει στο να στηλιτεύσει την πατριαρχική αντίληψη, ότι ο άντρας είναι πολλές φορές σε θέση να εξηγήσει κάτι σε μια γυναίκα μόνο και μόνο λόγω του φύλου του καθώς θεωρεί ότι πολλά θέματα οι γυναίκες δεν είναι σε θέση να τα αντιληφθούν προφανώς και πάλι λόγω του φύλου τους.
Σαφώς η πεπαλαιωμένη αυτή αντίληψη έχει τις ρίζες της σε παλαιότερες φαλλοκρατικές εποχές και κοινωνίες και όχι απλά είναι λανθασμένη αλλά όντως εμπνέεται από τον μισογυνισμό και ενθαρρύνει την ανισότητα των φύλων. Ο κάθε άνθρωπος με βασικές γνώσεις πάνω σε θέματα ιατρικής, βιολογίας, κοινωνιολογίας αλλά και γενικότερης σύγχρονης μόρφωσης γνωρίζει και αντιλαμβάνεται ότι είναι θέμα ατόμου, της παιδείας του, της μόρφωσης του και των ικανοτήτων του το τι αντιλαμβάνεται και κατανοεί και όχι θέμα του φύλου του.
Οπότε δίκαια θα αναρωτηθεί κάποιος αν ο Πρωθυπουργός της χώρας υπέπεσε σε τέτοιο ατόπημα. Ένα φαλλοκρατικό και σεξιστικό ατόπημα και μάλιστα σε βάρος αρχηγού κόμματος της Βουλής.
Ακούγοντας λοιπόν κάποιος τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα παρατήσει ότι όντως ασκεί κριτική στις δηλώσεις της κυρίας Γεννηματά και μάλιστα σε έντονο ύφος, θα τον ακούσει να τη ρωτάει ίσως και με κάποια αγένεια αν είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβει αναφερόμενος σε τεχνικά ζητήματα των υδροφόρων αεροπλάνων και ότι ως αναπληρώτρια Υπουργός άμυνας θα έπρεπε να ξέρει ήδη τα ζητήματα αυτά.
Αυτό η κυρία Γεννηματά το χαρακτήρισε mansplaining. Ωστόσο οφείλει κανείς να αναρωτηθεί αν όντως ήταν σεξιστικό το σχόλιο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ήταν σεξιστικό επειδή ήταν άντρας και δεν έπρεπε να διορθώσει την κυρία Γεννηματά είτε έκανε λάθος είτε όχι; Ήταν σεξιστικό επειδή μπορείς να ρωτάς κάποιον αν κατάλαβε κάτι ή όχι μόνο αν είναι ιδίου φύλου με εσένα; Είναι σεξιστικό επειδή όταν είναι γυναίκα η πρώην αναπληρώτρια Υπουργός Άμυνας της χώρας και δεν γνωρίζει θέματα του Υπουργείου της δεν μπορείς να το αναφέρεις απο ευγένεια;
Που αρχίζει και που τελειώνει η θολή αυτή γραμμή της πολιτικής ορθότητας; Ποιος την καθορίζει και πως θα μπορεί να γνωρίζει ένας άντρας, ένας πολιτικός, ένα άτομο οποιουδήποτε φύλου πότε μπορείς να διορθώσεις ή να εξηγήσεις κάτι σε μια γυναίκα το οποίο δεν το γνωρίζει χωρίς να θεωρηθείς μισογύνης, φαλλοκράτης, μεσαιωνικός, σεξιστής, ότι συμμετέχεις στην κακοποίηση των γυναικών, στη βία, λεκτική και κάθε είδους και παρεμποδίζεις την πρόοδο;
Τέτοιου είδους γενικεύσεις και à la carte χρήση τέτοιων όρων που όντως έχουν ένα νόημα και σημασία όταν χρησιμοποιούνται σωστά, περισσότερο διχάζουν και παρεμποδίζουν την πρόοδο παρά νουθετούν και επιμορφώνουν. Ελλείψει επιχειρημάτων πολλοί πολιτικοί και δημόσια πρόσωπα καταφεύγουν τελευταία στην Ελλάδα και κυρίως στη Δύση στην ασπίδα του φύλου, της θρησκείας, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της καταγωγής και άλλων χαρακτηριστικών ώστε να απορρίψουν κάθε απόπειρα κριτικής προς το μέρος τους ώστε να παραμένουν αλώβητοι έχοντας το βέλος του “φασίστα” και “ρατσιστή” έτοιμο για χρήση.
Αυτή η τακτική όμως και το οπλοστάσιο πρέπει να γνωρίζουν κάποια άτομα ότι μακροπρόθεσμα μόνο το σκοπό για τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν δεν θα επιτύχουν, αμαυρώνοντας έτσι τους πραγματικούς προοδευτικούς αγώνες κάποιων ανθρώπων για την αποτίναξη της φαλλοκρατίας και των διακρίσεων από την κοινωνία.
