Ζούμε στον 21ο αιώνα, φτάσαμε ως εδώ με τεράστια βήματα επιστημονικής προόδου και ανακαλύψεων στην τεχνολογία, την υγεία, τη μηχανολογία, έχοντας γνωρίσει όλη τη γεωγραφία του πλανήτη και στείλει ανθρώπους ή μηχανήματα στο «άπειρο και ακόμη παραπέρα». Η διαδρομή δεν ήταν εύκολη και οι δυσκολίες γνωστές, περιγεγραμμένες για πολλούς αιώνες σε μορφή γραπτού λόγου και τα τελευταία 150 χρόνια συνοδευόμενες και από τεκμηρίωση με εικόνες στατικές ή κινούμενες.
Οι προσδοκίες του παρελθόντος για τη σημερινή εποχή έθεσαν τον πήχυ πολύ ψηλά σχετικά με το πως θα μπορούσαμε να έχουμε αξιοποιήσει τη γνώση και την εμπειρία που συσσωρεύσαμε όλους αυτούς τους αιώνες και αυτό για τους «ρομαντικούς» που υπάρχουν ανάμεσα μας αποτυπώθηκε λογοτεχνικά σε έργα επιστημονικής φαντασίας που περιέγραφαν με πολλή αισιοδοξία τη ζωή που θα είχαμε σαν αποτέλεσμα της παραπάνω αξιοποίησης. Μετά, ήλθε η σκληρή αλήθεια …
Ανίκανοι να διαχειριστούμε αυτό τον πλούτο γνώσης και εμπειρίας, έχουμε οδηγήσει τον πλανήτη σε μια κατάσταση που η μακροσκοπική θεώρηση της δεν δίνει σχεδόν καμία ελπίδα βελτίωσης της ζωής για τις γενιές που θα παραλάβουν την κατάσταση αυτή από τα χέρια μας ή θα ακολουθήσουν στο μέλλον. Αλλεπάλληλες και επικαλυπτόμενες κρίσεις περιβαλλοντικής, υγειονομικής, οικονομικής, πολιτικής φύσης αλλά και η έλλειψη ευρείας απήχησης του ορθού λόγου, έχουν διαμορφώσει συνθήκες μεσαιωνικής αντίληψης και συμπεριφορών, όπως η δυσπιστία απέναντι στην επιστήμη ή η αναζωπύρωση ακραίου θρησκευτικού φονταμενταλισμού, συγκεκαλυμμένες κάτω από μια επιφανειακή τεχνολογική πρόοδο και οικονομική ευμάρεια που διαιρεί αντί να ενώνει περισσότερους ανθρώπους, λόγω της συγκέντρωσης του πλούτου (ακραίου αρκετές φορές) σε όλο και λιγότερο ποσοστό του πληθυσμού.
Ρεαλιστική έξοδος από αυτή την κατάσταση δεν φαίνεται να υπάρχει και ο λόγος είναι ότι η ζωή όλων μας είναι πια τόσο εξαρτώμενη από το ευρύτερο περιβάλλον, που εξατομικευμένες ή μικρής κλίμακας λύσεις μεταξύ όσων αναγνωρίζουν αυτή την κατάσταση, δεν μπορούν να έχουν στο αναγκαίο βάθος χρόνου, ούτε ουσιαστικό αποτέλεσμα ούτε την αναγκαία επίδραση σε ευρεία κλίμακα, ενώ μεγάλης κλίμακας παρεμβάσεις απαιτούν αναγνώριση και δράση σε κεντρικό διακρατικό / υπεργεωγραφικό επίπεδο αλλά και ευρεία συναίνεση του πληθυσμού για αλλαγή αντιλήψεων και συμπεριφορών που επίσης δεν φαίνεται να μπορεί να εξασφαλιστεί μετά από τόσες δεκαετίες κακής παιδείας και αντίληψης του περιβάλλοντος που ζει ο καθένας μας.
Μέχρι νεοτέρας και ως ότου υπάρξει κάποια πιο αισιόδοξη οπτική, ζούμε με τις αρχές και αντιλήψεις που διέπουν τον καθένα μας και διαβάζουμε επιστημονική φαντασία για τους κόσμους που ακόμη δεν είδαμε αλλά ίσως κάποιοι στο μέλλον δουν.
