Ίσως για τη γενιά αυτή η πανδημία να ήταν το μεγαλύτερο δια ζώσης πρόγραμμα εκπαίδευσης προσωπικών δεξιοτήτων, προσαρμοστικότητας, ανθεκτικότητας αλλά και διαχείρισης του ίδιου μας του εαυτού. Mία «εκπαίδευση» δια ζώσης αλλά και πιθανώς «δια βίου».
Πέρα των μεγάλων αλλαγών που προέκυψαν σε επαγγελματικό, κοινωνικό ακόμα και υγειονομικό επίπεδο, αυτό που τελικά όρισε την αποτελεσματική διαχείριση της όλης κατάστασης ήταν οι δεξιότητες σε προσαρμοστικότητα, ανθεκτικότητα και ευελιξία που κλήθηκε καθένας από εμάς να υπηρετήσει. Και αυτές οι δεξιότητες θα συνεχίσουν να ορίζουν τον «επαγγελματικό στίβο».
Την περίοδο της πανδημίας ο ανθρώπινος παράγοντας ήρθε στο προσκήνιο και για μια ακόμα φορά απέδειξε ότι η ομαδικότητα, η δημιουργικότητα αλλά κυρίως η αυθεντικότητα των συναισθημάτων ήταν (και παραμένει) κλειδί στην αντιμετώπιση των όσων ζήσαμε. Τί άλλαξε δηλαδή τελικά με την πανδημία; Άλλαξαν οι προτεραιότητες, οι αντοχές και ο έλεγχος της καθημερινότητάς μας.
Άλλαξαν τα δεδομένα στη ζωή του καθενός, άλλαξε το καθημερινό πρόγραμμα αλλά κυρίως το αίσθημα της ασφάλειας και ο τρόπος προσέγγισης και αντίληψης της εργασίας. Όσοι λειτουργούσαν με μια βεβαιότητα ότι με τις σπουδές, τις γνώσεις και την εμπειρία μπορούν να δημιουργήσουν και να εξελιχθούν, κλήθηκαν να αναθεωρήσουν πολλές από τις απόψεις τους.
Ως εδώ λοιπόν φαίνεται να «επιβιώσαμε» επαγγελματικά, έστω και με κάποιες απώλειες. Και θα συνεχίσουμε να επιβιώνουμε αρκεί να το θέλουμε. Θα κληθούμε, δηλαδή, όλοι πλέον να «επανεντάξουμε» τις δεξιότητες μας και να δουλέψουμε την κριτική μας σκέψη, τη δημιουργικότητά μας αλλά και την ικανότητα μας να αδράξουμε τις όμορφες ευκαιρίες που δημιούργησε η κρίση και να οδηγούμε εμείς κάποιες εξελίξεις και όχι εκείνες εμάς. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού» έλεγαν οι πρόγονοι μας.
Ουσιαστικά, αυτό στο οποίο αναφερόμαστε πια είναι ένα συνεχές startup με όλη την κουλτούρα που κουβαλάει αυτή η έννοια. Την αναγκαιότητα πια κάθε εταιρεία και οργανισμός να κάνει ένα non stop start-upping υιοθετώντας όλη τη φιλοσοφία ενός startupper, ενός δημιουργικού ανθρώπου που βασίζει τις δυνάμεις του στην καινοτομία, την ευρηματικότητα και τη συνεργασία. Αλλά όλα αυτά μέσα σε ένα περιβάλλον που θυμίζει… κινούμενη άμμο.
Ο άνθρωπος πάντα είχε μαγικές ικανότητες και ο ανθρώπινος εγκέφαλος απίθανα όρια τα οποία μέσα από ένα δύσκολο κοινωνικό πείραμα -αυτό της πανδημίας- ανέδειξε.
Ας τα εκμεταλλευτούμε λοιπόν και ας επιδοθούμε σε μία συνεχή και δημιουργική επανεκκίνηση, η οποία μόνο ευκαιρίες και αισιοδοξία θα γεννήσει.
