Τέσσερις δεκαετίες κανονικότητας – «Κι εάν δεν, τι;»
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί το κοινό μας σπίτι. Ας φροντίσουμε να το ισχυροποιήσουμε, να το προασπίσουμε, να το βελτιώσουμε και να το αγαπήσουμε στην πράξη
Στο λήμμα «ηγέτης» σε ότι αφορά το «Big Picture» της εγχώριας πραγματικότητας, ανεξαρτήτως πολιτικών ή εν γένει κομματικών πεποιθήσεων, το μυαλό της συντριπτικής πλειοψηφίας αναγνωρίζει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Κορυφαία πράξη εμπράγματου ρεαλισμού, «ματιάς» στραμμένης στο μέλλον και υπέρβασης του συνοδευτικού περιβάλλοντος και των παράφωνων (όσο και παράλογων) εκφραστών της πάσης μορφής άρνησης, δεν ήταν άλλη από την συμπερίληψη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια, προ 40 ετών.
Πρόσφατα διάβασα πως ένας ηγέτης δεν παρατηρεί ή αναγνωρίζει τις αλλαγές, αλλά αντιθέτως τις αναζητά και φυσικά τις δημιουργεί. Κι αυτό, αναλαμβάνοντας την ευθύνη με τις στρατηγικές πρωτοβουλίες που επεξεργάζεται και εκτελεί.
Την κρίσιμη ώρα η πατρίδα μας ευτύχησε να έχει στο «τιμόνι» της έναν πραγματικό πολιτικό ηγέτη, με ευρύτατη αντίληψη των τεκταινομένων, απόλυτη επίγνωση των προκλήσεων, μα και των κινδύνων, και ορθό κριτήριο για τα μελλούμενα. Και προπαντός, τόλμη, γενναιότητα μα και αποφασιστικότητα!
Ο Donald H. McGannon, εκ των θεμελιωτών της τηλεοπτικής βιομηχανίας των ΗΠΑ ισχυριζόταν πως: «Leadership is an action, not a position!»
Ξέρετε, τότε που ήταν… μοδάτο όσο και αρεστό να αναμασά κάποιος τα εντελώς ξύλινα, όσο και «κούφια» συνθήματα αερολογίας της μορφής: “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο!».
Προσέγγιση και λογική που δεν λείπει ακόμη και στις ημέρες μας, όταν αποδεδειγμένα και σε καθημερινή βάση γινόμαστε μάρτυρες των απειράριθμων βελτιώσεων που έχουν λάβει χώρα στην πατρίδα μας, ελέω της πολλαπλής επίδρασης (πνευματικής, οικονομικής, πολιτικής) που ασκεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν χρειάζεται καν, ο νους να ταξιδέψει σε κάποια γωνιά του εγκεφάλου που βρίσκονται εικόνες, αναμνήσεις και δείγματα από το πάλαι ποτέ παρελθόν.
Ούτε να καταγράψει τα ουκ έστιν αριθμό έργα που μας περιστοιχίζουν και τα οποία θα (παρ)έμεναν στο επίπεδο των μακετών, στην περίπτωση που δεν λάμβαναν αδρή χρηματοδότηση από μέρους των Ευρωπαϊκών ταμείων. Ούτε, να κάνει τις απαιτούμενες αναγωγές με την χρήση του ενιαίου ευρωνομίσματος, της Κοινής αγοράς ή τις ουκ ολίγες νομοθετικές αλλαγές που έχουν ως σημείο εκκίνησης την Κοινότητα.
Αντιθέτως, αρκεί να δει δίχως… τσίμπλες στα μάτια τι συμβαίνει εδώ και 15 τουλάχιστον μήνες, με την πανδημική κρίση, προκειμένου να αντιληφθεί την κατάσταση στην οποία θα είχε περιέλθει η χώρα μας, αντιμετωπίζοντας την μεγαλύτερη πρόκληση της σύγχρονης ανθρωπότητας, δίχως λ.χ. να διαθέτει εμβόλια, συνέργειες σε φαρμακο-υγειονομικό επίπεδο, κεφάλαια για την οικονομική στήριξη του συνόλου της οικονομίας κ.ο.κ.
Υπάρχουν σημεία προς βελτίωση; Ουκ ολίγα! Από την υιοθέτηση μιας πιο κεντρικής στρατηγικής στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας, μέχρι την απεξάρτηση από απόλυτα γραφειοκρατικούς δεσμούς και αγκυλώσεις που εκτείνονται σε ατέρμονες, όσο και ατέλειωτα χρονοβόρες διαδικασίες, δίχως αποτέλεσμα, εξέλιξη και ουσία.
Κάτι, που προϋποθέτει συμμετοχή, ενδιαφέρον και παρέμβαση με δημιουργική σκέψη, αγάπη, προτάσεις και θέληση για πρόοδο.
Ας το πάρουν απόφαση και οι πλέον δύσπιστοι ή κατ’ επάγγελμα αρνητές της πραγματικότητας: Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί το κοινό μας σπίτι. Ας φροντίσουμε να το ισχυροποιήσουμε, να το προασπίσουμε, να το βελτιώσουμε και να το αγαπήσουμε στην πράξη.