Του Διονύσιου Κηλίδη
Η πανδημία έχει δείξει το πολύπλευρα αρνητικό πρόσωπό της εδώ και -σχεδόν- 15 μήνες σε διεθνές επίπεδο. Τίποτε -περίπου- απ’ όσα θεωρούσαμε ως δεδομένα ή ακόμη είχαμε συνηθίσει στην καθημερινότητά μας -οικονομική, κοινωνική, εργασιακή, μαθησιακή κ.ο.κ.- δεν είναι το ίδιο.
Ορισμένες, μάλιστα, από αυτές τις πτυχές δείχνουν να έχουν μεταβληθεί από τούδε και στο εξής, αναγκάζοντάς μας στην αναζήτηση καινούριων σταθερών που με την σειρά τους θα μας οδηγήσουν στην υιοθέτηση μιας νέας πραγματικότητας.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι ελληνικές επιχειρήσεις έπειτα από τα αρχικό «μούδιασμα» και μια λογική αμηχανία που τις χαρακτήρισε τον πρώτο καιρό που ενέσκηψε η πανδημία, ανασυγκροτήθηκαν, είδαν με «καθαρή» ματιά το μέλλον, συγκέντρωσαν, ανέλυσαν, επεξεργάστηκαν και «ζύγισαν» τα δεδομένα της αγοράς, επένδυσαν, αναζήτησαν και βρήκαν σημαντικές ευκαιρίες ακόμη και σε τομείς ή γεωγραφίες που δεν είχαν φανταστεί και δείχνουν προετοιμασμένες για την μετα-πανδημική μάχη. Μόνο που αυτή δεν θα έχει ως κύριο ζητούμενο την επιβίωση, αλλά την ανάπτυξη.
Κάτι που έχουν δείχνουν να έχουν αντιληφθεί από καιρό, καθώς εκκινούν από την διαπίστωση πως η εγχώρια αγορά είναι δεδομένη, περιορισμένου μεγέθους και συγκεκριμένων δυνατοτήτων. Το μέλλον βρίσκεται εκεί έξω, πέρα από τα σύνορα της πατρίδας μας.
Ήδη, κορυφαίοι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν δώσει από απτά πρώτα δείγματα μέχρι την περιγραφή ολοκληρωμένων οραμάτων με αρχή-μέση και τέλος, αναλυτικό roadmap με συγκεκριμένα βήματα και προκαθορισμένους στόχους.
Στοιχείο, το οποίο δύναται να λειτουργήσει ως εφαλτήριο αναζήτησης και παρακίνησης για πλείστες ακόμη επιχειρήσεις, που μέχρι πρότινος αρκούνταν στα λίγα, τη στιγμή που θα μπορούσαν όχι απλά να διεκδικήσουν, μα και να πετύχουν τα πολλά, διασφαλίζοντας την οικονομική αυτάρκειά τους. Και δη σε βάθος χρόνου και ανεξαρτήτως των δεδομένων που ισχύουν στον επιχειρηματικό στίβο, εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων.
Αναμφίβολα, ο επιχειρηματικός πατριωτισμός που αναδύεται από κινήσεις επέκτασης, γιγάντωσης και ενδυνάμωσης θέσεων, οικονομικών δεδομένων και πρωταγωνιστικών κινήσεων στην διεθνή -πλέον- σκακιέρα, μόνο οφέλη έχει να προσδώσει: Προς τις ίδιες τις επιχειρήσεις, τους μετόχους, το γνωστικό κεφάλαιο, το ανθρώπινο δυναμικό, ακόμη και την διπλωματία.
Αρκεί να υπάρξει μια ισόρροπη, όσο και δημιουργική αξιοποίησή τους από οραματιστές, μα και πραγματιστές, ταυτοχρόνως στελέχη και συμβούλους της πολιτικής εξουσίας, προκειμένου να ενσωματωθεί στο εξόχως σημαντικό όσο και θεμελιώδους σημασίας σχέδιο για την «Ελλάδα 2.0». Δεν ανησυχώ, τα πράγματα θα οδηγηθούν προς τη σωστή κατεύθυνση και δη σύντομα, καθώς όπως ισχυριζόταν ο Αλβέρτος Αϊνστάϊν: «Δεν αρκεί να έχεις στόχους, αλλά και να γνωρίζεις σημάδι!».
Αν μη τι άλλο, η σημερινή Αρχή που καθοδηγεί το πολιτικό προσωπικό το έχει αποδείξει πολλάκις την τελευταία διετία.
