Η κακοκαιρία «Μήδεια» έφυγε, η κρατική ανευθυνότητα παραμένει…

Με την ευκαιρία του καθορισμού αρμοδιοτήτων, μήπως η κυβέρνηση να τακτοποιούσε και μια σειρά θέματα συναλλαγών των πολιτών με φορείς και υπηρεσίες του δημοσίου που μετατρέπονται σε γραφειοκρατικές διαδικασίες απερίγραπτης καθημερινής ταλαιπωρίας;

Μια εβδομάδα μετά την επέλαση της σφοδρής κακοκαιρίας «Μήδεια» που σάρωσε την Ελλάδα και προκάλεσε τεράστιες καταστροφές σε Δήμους της Αττικής και της Εύβοιας, κατά ένα περίεργο τρόπο τα τελευταία… ίχνη της είναι ακόμα εμφανή σε αρκετές περιοχές.

Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, παρά τις δεσμεύσεις όλων των αρμόδιων φορέων και οργανισμών του ελληνικού δημοσίου για τον συντονισμό των δράσεων τους ύστερα από τις τις διαμαρτυρίες χιλιάδων πολιτών και τις έντονες επικρίσεις εκπροσώπων όλων των κομμάτων, οι ζημιές σε κτίρια και σε περιτοίχηση οικοπέδων δεν έχουν αποκατασταθεί και δέντρα, κορμοί και κλαδιά διατηρούνται «περήφανα» σε δρόμους (και πεζόδρομους), σε πυλωτές και εξωτερικούς χώρους πολυκατοικιών αλλά και μονοκατοικιών.

Για τους πολίτες που είχαν την ατυχία να πέσει δέντρο ή τμήμα του εντός του ακινήτου τους κατά την διάρκεια της κακοκαιρίας, ο Γολγοθάς της κοπής και της μετακίνησής του ξεκίνησε αμέσως μετά την υποχώρηση της… «Μήδειας». Πολλοί βρέθηκαν προ εκπλήξεως όταν διαπίστωσαν ότι παρότι το δέντρο είχε φυτευτεί ή αναπτυχθεί στο οικόπεδό τους, ουσιαστικά δεν τους ανήκει και συνεπώς δεν έχουν το δικαίωμα να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε ενέργεια! Τουλάχιστον χωρίς την γραπτή έγκριση του Δήμου, της Πολεοδομίας ή της αρμόδιας δημοτικής υπηρεσίας…

Άλλοι ταλαιπωρούνται ακόμα με εγκαταλελειμμένα κλαδιά και πεσμένα δέντρα, τα οποία είναι εν μέρει μέσα στην περιουσία τους αλλά το μεγαλύτερο μέρος τους είναι στο πεζοδρόμιο ή στον δρόμο που ανήκει σε διαφορετικό φορέα (Δήμο, Περιφέρεια, Υπουργείο) εφόσον οι ρίζες του δέντρου βρίσκονται εκτός ακινήτου.

Ειδικά στην πρώτη περίπτωση όμως πολλοί από τους οργισμένους πολίτες, διαπιστώνουν μετά την διακοπή ρεύματος (ή και νερού), τις ζημιές στην περιουσία τους και την ταλαιπωρία ημερών, ότι πρέπει να ακολουθήσουν μια γραφειοκρατική διαδικασία, για την οποία θα πρέπει να καταβάλλουν ένα σημαντικό χρηματικό ποσό (δηλ. να πληρώσουν κιόλας!) και το σημαντικότερο να περιμένουν για αποφάσεις εβδομάδες ή και μήνες.

Ανάμεσα στα «δικαιολογητικά» που καλούνται να υποβάλλουν προκειμένου να κοπεί ένα μισοκατεστραμμένο δέντρο (ή ότι απέμεινε από αυτό) είναι Βεβαίωση Μηχανικού η οποία να αναφέρει ότι το δέντρο δεν προστατεύεται από τις διατάξεις για την προστασία των δασών ή της νομοθεσίας για τις προστατευόμενες περιοχές και δεν εμπίπτει στις διατάξεις της αρχαιολογικής νομοθεσίας, Τεχνική Έκθεση Μηχανικού, με την οποία να τεκμηριώνεται η αιτία κοπή ή μεταβολής της κατάστασής του και να δηλώνεται ότι εξασφαλίζεται ο ελάχιστος υποχρεωτικός αριθμός δέντρων, όπως αυτός ορίζεται στις διατάξεις του Κτιριοδομικού Κανονισμού, Αντίγραφο Τοπογραφικού Διαγράμματος της οικοδομικής άδειας ή της άδειας δόμησης και φυσικά έγχρωμες φωτογραφίες (του δέντρου) ως αποδεικτικά στοιχεία.

Εφόσον το αίτημα (με τα απαραίτητα έγγραφα) εγκριθεί από την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου, αρχίζει η δεύτερη διαδικασία για την άδεια (γνωστή ως Έγκριση Εργασιών Μικρής Κλίμακας) από την Πολεοδομία. Για να ολοκληρωθούν όμως επιτυχώς οι προσπάθειες και να μην σκοντάψουν στην διαβόητη ανώνυμη γραφειοκρατία του ελληνικού δημοσίου απαιτείται επιμονή, υπομονή και λίγη…τύχη. Γιατί αν μέχρι την τελική άδεια συμβεί στο μεσοδιάστημα το παραμικρό, η νομική και αστική ευθύνη δεν μεταφέρεται στον Δήμο ή στις…αρμόδιες υπηρεσίες αλλά παραμένει πλήρως στον πολίτη!

Είναι αυτό δείγμα σύγχρονου κράτους που προασπίζεται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών; Γιατί ο πολίτης θα πρέπει να ταλαιπωρείται καθημερινά και για τα πιο απλά πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε άλλες χώρες;

Μήπως να εξετάσει και αυτά τα θέματα «ελληνικής καθημερινότητας», εκτός από το συντονισμό των αρμοδιοτήτων φορέων και οργανισμών, η κυβέρνηση ώστε στο μέλλον να μην δημιουργούνται παρόμοιες καταστάσεις;

Όπως λένε οι επιστήμονες, η κακοκαιρία «Μήδεια» δεν είναι μοναδική και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία. Δυστυχώς, όσο αυξάνονται οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην Μεσόγειο -και παγκοσμίως – τόσο θα εντείνεται η σφοδρότητα των καιρικών φαινομένων. Ας μην συμβαίνει όμως το ίδιο με την ταλαιπωρία των απλών ανθρώπων…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ