Από τη βιομηχανική στην ψηφιακή επανάσταση, ένα διαδίκτυο δρόμος.
Η ευρεία και ταχύτατη ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών έχει παίξει αδιαμφισβήτητα πρωτεύοντα ρόλο στην παγκοσμιοποίηση της επικοινωνίας, στον ψηφιακό μετασχηματισμό των επιχειρήσεων και στη δημιουργία ενός μεγαλεπήβολου σχεδίου της ΕΕ για τη διαμόρφωση του ψηφιακού μέλλοντος της Ευρώπης.
Αυτό είναι το ιδεατό μοντέλο.
Και μέσα σε αυτό το μοντέλο, το τοπίο της επικοινωνίας (διαπροσωπικής, ενδοεταιρικής, επιχειρησιακής) αναγεννιέται φορώντας το μανδύα της αλληλεπίδρασης, της εμπειρίας και της διαμεσολάβησης.
Όμως, όσο κι αν η Ευρώπη μιλά για υπερταχεία ευρυζωνική συνδεσιμότητα, τεχνητή νοημοσύνη, επιμόρφωση σε ψηφιακές δεξιότητες, καταπολέμηση της παραπληροφόρησης και ενίσχυση της αξιοπιστίας του περιεχομένου, προστασία από κυβερνοαπειλές (λυτρισμικό, παραβιάσεις κ.ά.) & προστασία/ διαχείριση μεγάλου όγκου δεδομένων, λίγες χώρες φαίνεται να οικειοποιούνται το ανοίκειο ψηφιακό φαινόμενο. Οι περισσότερες, στο πλαίσιο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας, βρίσκονται ακόμα μακριά από την επιτυχημένη αξιοποίηση δεδομένων, τεχνολογίας και υποδομών.
Η ΕΕ έχει σταχυολογήσει τις καλύτερες πρακτικές στρατηγικής, που όμως φυλλορροούν μπροστά στα χαμηλά επίπεδα ψηφιακής ωριμότητας στο σύνολο της κοινωνίας, ιδίως για τη χώρα μας. Σημαντική πρόκληση αποτελεί για την Ελλάδα και τις μικρές επιχειρήσεις η υιοθέτηση προηγμένων ψηφιακών τεχνολογιών, καθώς παραμένει στις χαμηλότερες θέσεις στην Ευρώπη (27η σε επίπεδο ΕΕ-28, European Commission, 2020).
Τι τελικά συμβαίνει στο εσωτερικό της χώρας μας, τι δείχνουν οι έρευνες και τα νούμερα και πόσο ουσιαστικά έχει επέλθει η ποιοτική μεταβολή στην επικοινωνία και στη διαχείριση του περιεχομένου;
Προσωπικά θεωρώ πως βρισκόμαστε μόνο στην εκκίνηση και μερικές φορές ούτε εκεί, αν διαβάσω ή συγκρίνω μελέτες με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Οι φανφάρες για τον ψηφιακό μετασχηματισμό διακατέχονται από μεγάλη και επικίνδυνη ίσως αμετροέπεια, καθώς δεν λαμβάνονται υπόψη στοιχειώδεις αρνητικές παράμετροι που ισχύουν στο υπάρχον ελληνικό επιχειρησιακό γήπεδο: χαμηλός βαθμός κατανόησης ψηφιακού μετασχηματισμού, ψηφιακής επάρκειας και προσαρμογής, απουσία συγκεκριμένης ψηφιακής στρατηγικής, αδυναμίες και ολιγωρίες στο σχεδιασμό & υλοποίηση έργων και εκτεταμένη ψηφιακή στέρηση (Έκθεση ΙΚΕ ΓΣΕΒΕΕ, 2020).
Το διαρκώς μεταλλασσόμενο και εξελισσόμενο ψηφιακό περιβάλλον έχει αλλάξει, σε σχέση με το παρελθόν, συνήθειες, συνδεσιμότητα, επικοινωνίες και διαχείριση περιεχομένου, αλλά δεν έχει επέλθει εξέλιξη σε συλλογικό επίπεδο πέρα από μικρά, διστακτικά βήματα αναδιαμόρφωσης ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.
Ποιο είναι το διαπρύσιο αφήγημα της επικοινωνίας;
Η παραδοσιακή μορφή επικοινωνίας πνέει τα λοίσθια και το ερώτημα είναι κατά πόσο πολίτες και επιχειρήσεις είμαστε διατεθειμένοι για ψηφιακή σύγκλιση, ψηφιακή επιμόρφωση και ψηφιακή αναβάθμιση.
Food for thought.
