Καλώς τα (πάλι) τα ελεφαντάκια τα “ζουμπουρλούδικα”

Τα πράγματα φαίνεται να είναι απλά: είτε θα μάθουμε με σημαντικούς περιορισμούς είτε θα μάθουμε από αυτά που θα βλέπουμε γύρω μας, δηλαδή τους νεκρούς ή τους  ασθενείς που νοσηλεύτηκαν και γλύτωσαν με μόνιμα όμως προβλήματα.

Η επανεμφάνιση του ιού λέει : είτε αλλάζουμε συνήθειες είτε περιμένουμε επαρκή εμβόλια ή ανοσία αγέλης –και δεν θα έρθουν πολύ γρήγορα

Και εκεί που νομίζαμε ότι ίσως είχαμε ξεμπερδέψει από τον ενοχλητικό ελέφαντα στο δωμάτιο, για τον οποίο αργήσαμε να μιλήσουμε, αυτός όχι μόνο έπιασε στον ύπνο και τις χώρες του Νοτίου Ημισφαιρίου που έπρεπε να είναι προετοιμασμένες, αλλά έστειλε και πολλά ελεφαντάκια σε χώρες που νόμιζαν ότι είχαν τελειώσει.

Την ώρα που γράφεται το κείμενο, δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία Δυτική χώρα που να μην έχουν "τσιμπήσει" τις τελευταίες ημέρες τόσο τα κρούσματα όσο και οι νεκροί. Σε μερικές περιπτώσεις το "έχουν τσιμπήσει" είναι understatement...

Στην Ελλάδα τα κρούσματα είχαν κατέβει σε μονοψήφια ανά ημέρα, ενώ πλέον είναι σταθερά πάνω από 20 εγχώρια και οι νεκροί είναι από 1 έως 3 (από 0 που είχαμε φτάσει), ενώ οι τουρίστες άρχισαν να αφήνουν το "επιδημιολογικό τους αποτύπωμα". Άλλο παράδειγμα είναι η Ελβετία, που μετά το άνοιγμα (15/6) τα ενεργά κρούσματα από 292 που ήταν έχουν ξεπεράσει τα 1.500 

Για τις "νέες" χώρες που τα ελεφαντάκια πήγαν αργότερα, δηλαδή Ινδία, Νότιος Αφρική, Βραζιλία, Μεξικό, Βολιβία, Κεντρική Ασία, τα νούμερα είναι αντίστοιχα με αυτά που πέρασαν η Βρετανία και οι ΗΠΑ την περίοδο της μεγάλης έξαρσης.

Η παγκόσμια εικόνα

Η μισή Ισπανία, με το φιλόδοξο πρόωρο άνοιγμα για να υποδεχθεί τουρίστες, τώρα ξαναμπαίνει σε καραντίνα – στην Καταλονία και την Βόρεια Ισπανία δεν κουνιέται φύλλο, με βαριά πρόστιμα, ενώ τα ίδια συμβαίνουν με τη μισή Αυστραλία και συγκεκριμένα τη Μελβούρνη που δεχόταν τις πτήσεις επαναπατρισμού. Τα Βαλκάνια σχεδόν το ίδιο – πήραν θάρρος και το πράγμα έχει ξεφύγει με συνέπεια όχι μόνο να έχει πρόβλημα ο τουρισμός της Βόρειας Ελλάδας αλλά και η γεωργία καθώς απαγορεύτηκε η κυκλοφορία εποχικών εργατών.

Για όσους ψάχνουν τη μεγάλη εικόνα με τον κορωνοϊό, οι ΗΠΑ είναι μια μικρογραφία του πλανήτη. Προχθές οι νεκροί έφτασαν στο σημείο που ήταν στις 28 Μαρτίου (!), δλδ ξεπέρασαν τους 1.200 σε μια ημέρα. Πάλι διώροφοι τάφοι και φορτηγά ψυγεία για τους νεκρούς, απλά το κέντρο των εξελίξεων είναι οι πιο νότιες Πολιτείες (Φλόριντα, Τέξας κλπ) και όχι Νέα Υόρκη και Νιού Τζέρσεϊ και τα άλλα κοσμοπολίτικα κέντρα του Α' γύρου, που έχουν επιβάλλει σοβαρούς περιορισμούς και το έχουν “μαζέψει” αρκετά.

Νομίζω ότι σας έχω μεταφέρει αρκετά νωρίς τις γνώμες των ειδικών ότι όσο η κινητικότητα στον πλανήτη υπάρχει, το πρόβλημα δεν μπορεί να εξαλειφθεί και όσο δεν υπάρχουν μέτρα περιορισμών που για τη Δύση θα είναι μάλλον πρωτόγνωρα (ως μόνιμα), το πρόβλημα θα είναι σχεδόν ανεξέλεγκτο - και ανακυκλούμενο.

Η προσδοκώμενη ανοσία

Τα πράγματα φαίνεται να είναι απλά: είτε θα μάθουμε με σημαντικούς περιορισμούς είτε θα μάθουμε από αυτά που θα βλέπουμε γύρω μας, δηλαδή τους νεκρούς ή τους  ασθενείς που νοσηλεύτηκαν και γλύτωσαν με μόνιμα όμως προβλήματα.

Και εδώ είμαστε να δούμε πότε θα γίνει η μεγάλη αλλαγή: προσωπικά εκτιμώ ότι αυτό θα γίνει όταν ο ιός έχει "φτάσει" στο 33% του πληθυσμού και πριν φτάσει το 60% της ανοσίας.

Γιατί 33%; Γιατί τότε θα έχει "φτάσει" τις περισσότερες οικογένειες και κάθε σπίτι θα έχει έρθει αντιμέτωπο με το πρόβλημα και θα έχει ένα κρούσμα με νοσηλεία – γιατί ας μη γελιόμαστε : όταν "βλέπεις" τον αόρατο εχθρό, ή ανήκεις σε πολύ ευπαθείς ομάδες, φτάνεις στο σημείο να φοβηθείς τόσο ώστε να περιοριστείς αυτοβούλως και να μην νιώθεις άτρωτος ή αδιάφορος ή μιλάς για τσιπάκια στο αίμα. Τότε βλέπεις καθαρά το ελεφαντάκι στο δωμάτιο.

Το ερώτημα είναι τι θα φτάσει πρώτο: το 33% με κάποιο πρόβλημα από τον ιό ή το εμβόλιο σε επαρκείς ποσότητες, δηλαδή σε ποσότητες που αρκούν να καλύψουν τουλάχιστον τους τουρίστες και ένα μέρος της καθημερινότητας μας ;

Από αυτό θα κριθεί και η πορεία του τουρισμού το 2021 και 2022 αλλά και η νέα κανονικότητα μας, αν δηλαδή θα "αποδεχθούμε" να γίνουμε Άπω Ανατολή, όπου εκεί δεν συζητάμε και πάρα πολύ για προσωπικά δεδομένα, τα tracking devices και κάθε προσωπική πληροφορία επιστρατεύεται σε χρόνο μηδέν, για μάσκες δεν το συζητάμε – ή ο στρατός είναι σε πρώτη ζήτηση, χωρίς πολλά-πολλά.

Εγώ θα έλεγα να κρατάμε ένα μικρό καλαθάκι στο "φαρμακευτικό μέτωπο" και να είμαστε έτοιμοι για τουλάχιστον μία χρονιά ακόμη με τα ελεφαντάκια που στέλνει ο κορωνοϊός σε όλο τον πλανήτη. Οπότε ίσως πρέπει να αναπροσαρμοστούμε κάπως αντί να γκρινιάζουμε – στο κάτω-κάτω εμείς το(ν) προκαλέσαμε