Οι τελευταίες εκλογές είχαν καλά και κακά νέα για τους συνδαιτυμόνες της μεγάλης πολιτικής τράπεζας. Αλλά από όποια πλευρά του τραπεζιού κι αν καθόσουν ήταν αδύνατο να μην αισθανθείς χαρά βλέποντας να απουσιάζει από την παρέα ο Μιχαλολιάκος.
Φευ, έναν χρόνο μετά, η χαρά αποδείχτηκε μισή! “Πριν αλέκτωρ φωνήσαι” την θέση του «Φύρερ» στο τραπέζι έπιασε να διεκδικεί ο αναλόγου (ίσως και χειρότερου) ύφους και ήθους, Κασιδιάρης. Και χρειάστηκε να περάσουν μόλις 12 μήνες για να δούμε πως η Χρυσή Αυγή παραμένει εδώ. Απλώς, άλλαξε τα ρούχα της, σαν τον Μανολιό της γνωστής παροιμίας.
Ακόμα χειρότερη είναι η επιβεβαίωση πως ένα κομμάτι της σημερινής πολιτικής εξουσίας βρίσκεται κοντά στην ακροδεξιά ρητορική. Αυτό φάνηκε από τη στάση του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη να «ξηλώσει» τα παγκάκια στην Πλατεία Βικτωρίας, ώστε να μην κάθονται σε αυτά οι νόμιμοι (το τονίζω αυτό) πρόσφυγες και μετανάστες, που συνωστίζονται στην πλατεία. Λίγες μέρες αργότερα, ο βουλευτής της ΝΔ Μπογδάνος βρέθηκε πλάι-πλάι με τον Κασιδιάρη, σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας των κατοίκων κατά της παρουσίας των ξένων ανθρώπων.
Μιλάμε πιο πάνω για νόμιμους πρόσφυγες και καλόν είναι να το εξηγήσουμε: όσοι παραμένουν στην Πλατεία δεν είναι απλώς μετανάστες ή πρόσφυγες, αλλά είναι άνθρωποι που έχουν εξασφαλίσει άσυλο στην χώρα μας, ύστερα από όλες τις επίπονες και χρονοβόρες διαδικασίες στις οποίες υποβλήθηκαν. Έχουν μεταφερθεί στην Αθήνα από διάφορες δομές ανα την επικράτεια, ωστόσο, παραμένουν χωρίς στέγη, τροφή, περίθαλψη και γενικότερα χωρίς κάποιας μορφής ένταξη στο κοινωνικό περιβάλλον. Η επίσημη κυβερνητική πολιτική στο θέμα αυτό αγνοείται, δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που αναλαμβάνουν να την εκφράσουν, όπως την αντιλαμβάνεται καθένας, οι τρεις πρωταγωνιστές της ιστορίας μας. Αλλά για μια στιγμή!
Καλά ο Μπακογιάννης! Δεν είναι –τυπικά τουλάχιστον- μέλος της κυβερνητικής συνιστώσας, κάνει ό,τι θεωρεί σωστό για τους δημότες του, έστω κι αν το ξήλωμα των παγκακίων (sic) προκειμένου να ικανοποιηθούν τα πιο ταπεινά ένστικτα των ψηφοφόρων του είναι αγνός, «πούρος» και άκομψος λαϊκισμός. Και καλά ο Κασιδιάρης -δεν φταίει αυτός, τόσος είναι. Ο Μπογδάνος, όμως;
Κυβερνητικός βουλευτής γαρ, μήπως αντί να συμπαραστέκεται στους κατοίκους, θα ήταν πιο πρόσφορο να αναζητήσει τις αιτίες για την αδράνεια των αρχών;
Μήπως θα έπρεπε να ψάξει γιατί υπονομεύεται η πολιτική ένταξης των ανθρώπων αυτών και αντίθετα αφήνονται βορά στα πιο άγρια ένστικτα των κατοίκων;
Μήπως θα έπρεπε να ρωτήσει που βρίσκονται τα πακέτα των εκατομμυρίων ευρώ που διαθέτει η ΕΕ γι αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν πλέον νομιμοποιήσει την παραμονή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Μήπως θα έπρεπε να κάνει καμιά ερώτηση προς τον αρμόδιο υπουργό Νότη Μηταράκη, για να δει τι σκοπούς έχει η κυβέρνηση, ή να ζητήσει δεσμεύσεις για την διαχείριση αυτού τους ζητήματος;
Ξέρω ζητάω πολλά. Αλλά το ίδιο κι οι αγανακτισμένοι πολίτες. Που επιστρέφουν -και μαζί τους επιστρέφουμε κι εμείς. Στο 2012.
Υπάρχει αυτή η πολυτέλεια;
