Θα έλεγε κανείς ότι μετά από δύο σχεδόν μήνες lockdown, δεκάδες χιλιάδες θανάτους και μια κοινωνία σε βαθιά κρίση, η Ευρώπη θα είχε καταφέρει να βρει ένα τρόπο να θυμηθεί ότι είναι ενωμένη.
Όταν με το καλό περάσει η πανδημία και οι επιπτώσεις του Covid-19 έχουν εξομαλυνθεί, θα πρέπει να ξεκινήσει μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον και την πορεία της Ένωσης. Όπως δείχνουν έρευνες πολλών χρόνων, οι Ευρωπαίοι αισθάνονται πως δεν έχουν φωνή μέσα στην Ένωση και πως οι Βρυξέλλες ασχολούνται μόνο με μεγάλα και “σημαντικά” θέματα, αγνοώντας τις ανάγκες της καθημερινότητας.
Η εμφάνιση της πανδημίας, έβγαλε στο φως μερικά θεμελιώδη προβλήματα της Ένωσης, με πρώτο απ’ όλα την αδυναμία της να προχωρήσει σε κοινές αποφάσεις. Μόλις ο ΠΟΥ κήρυξε την πανδημία, κάθε χώρα αντέδρασε διαφορετικά. Κάποιες φρόντισαν να κλείσουν τα σύνορα τους και να πάρουν αυστηρά μέτρα, ενώ άλλες δεν πήραν σχεδόν κανένα. Κάποιες προτίμησαν να δώσουν λόγο και τις αποφάσεις στους επιστήμονες και άλλες σε πολιτικούς.
Το κυριότερο, η Ευρώπη επέτρεψε να εμφανιστούν συρματοπλέγματα ανάμεσα σε κράτη μέλη, τα οποία αν και δικαιολογούνται εν μέρει λόγω κατάστασης, δεν παύει να είναι ένα “χτύπημα” στην εικόνα της ίδιας της Ένωσης, στην οποία η κατάργηση των συνόρων αποτελεί θεμελιώδη αξία της.
Οι καθήμενοι στις θέσεις εξουσίας της Ευρώπης, δεν κατάφεραν επίσης να βρουν ένα τρόπο να ενισχύσουν την οικονομία και τις επιχειρήσεις της, αναλώνοντας πολύτιμο χρόνο σε τσακωμούς και πολιτικά παιχνίδια, την ίδια ώρα που επιχειρήσεις και πολίτες ζουν με αβέβαιες προοπτικές για το μέλλον τους.
Οι χθεσινές προτάσεις της Κομισιόν για τον τουρισμό, ήταν αυτό ακριβώς που περίμενε κάποιος από την Ευρώπη, ειδικά με τον τρόπο που έχει φερθεί τον τελευταίο καιρό.
Αντικρουόμενες παραινέσεις, καμία πραγματική απόφαση, συστάσεις και πλήρης απουσία κεντρικής διοίκησης. Με τις προτάσεις αυτές, η Ενωμένη Ευρώπη απέδειξε ότι προσπαθεί με πασαλείμματα να διορθώσει μια ζημιά, οι πραγματικές διαστάσεις της οποίας ακόμα δεν έχουν γίνει γνωστές.
Το αποκορύφωμα; παρά το γεγονός ότι δεν επέβαλε το κενό μεσαίο κάθισμα στις αεροπορικές προκειμένου να σώσει ότι μπορεί στον κλάδο των ταξιδιών, δεν κατάφερε να επιβάλει την υποχρεωτική χρήση μάσκας για τους επιβάτες. όπως αναφέρει το κείμενο των προτάσεων της, η χρήση μάσκας προτείνεται να γίνει υποχρεωτική.
Από ποιόν; Ποιος θα την κάνει υποχρεωτική; η κάθε εταιρεία; ο πιλότος κάθε πτήσης;
Αν δεν μπορεί να πάρει μια τόσο απλή απόφαση, η οποία έχει επιπτώσεις στην δημόσια υγεία και την τεράστια βιομηχανία του τουρισμού, τότε λυπάμαι που θα το πω, αλλά έχει αποτύχει τελείως
