Αν κάποιος τον Ιανουάριο μαζί με τα χρόνια πολλά και το καλή χρονιά σου έλεγε πες μου δύο πιθανά σενάρια που θα συμβούν στην ανθρωπότητα τους προσεχείς μήνες, σίγουρα θα μπορεί να ήταν ότι μπορούμε να ταξιδέψουμε στον Άρη πάρα ότι μπορούμε να κλειστούμε στο σπίτι εξαιτίας μιας παγκόσμιας πανδημίας.
Χωρίς αμφιβολία, ο καθένας από μας ανακάλυψε μία ξεχωριστή και διαφορετική καθημερινότητα, όχι αναγκαία άσχημη.
Υπάρχουν επαγγελματίες που ανέκαθεν δούλευαν από το σπίτι, άλλοι που έπρεπε να πηγαίνουν καθημερινά στο γραφείο και να έρχονται σε συναναστροφή με πελάτες και άλλοι με ακόμα μεγαλύτερη έκθεση χωρίς κενό στο καθημερινό πρόγραμμα τους.
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος αλήθεια τόσο εξωστρεφής σε χαρακτήρα και επάγγελμα να πρέπει να υπομείνει καρτερικά συμβουλές, οδηγίες και μέτρα που από τη μία μέρα στην άλλη τον καθιστούν μοναχική μονάδα μέσα σε ένα σπίτι;
Ως επικοινωνιολόγος πάντα έπρεπε να πρεσβεύω αυτό που λέει η λέξη: την επικοινωνία.
Σαφή και συγκεκριμένα μηνύματα ενός πομπού προς ένα δέκτη, αλλά κι άλλα μηνύματα μη λεκτικά που έχουν τόση μεγάλη σημασία στις συναναστροφές και στις συναντήσεις μας με άλλους. Όλη αυτή η μη λεκτική επικοινωνία (χειραψία, άγγιγμα, μάτια, γλώσσα σώματος κ.ά.) αναγκαστικά έπρεπε να μπει για λίγο στον πάγο και αναγκαστικά όλο αυτό το διάστημα έπρεπε να βρούμε λύσεις για να έρθουμε πιο κοντά με τους πελάτες μας, οι οποίοι μετά από αυτό το διάστημα θα είναι κάτι παραπάνω από πελάτες.
Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό σίγουρα ήτανε το διαδίκτυο και όλες οι υπηρεσίες και τα εργαλεία που μπορεί να μας προσφέρει, όμως ας φανταστούμε τι θα γινόταν αν η συγκεκριμένη πανδημία γινόταν το 1980 ή 1990 και όχι το 2020…
Είχαμε στα χέρια μας ένα εξαιρετικό όπλο να το χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας… υπέρ των επικοινωνιών μας, υπέρ των συμφωνιών μας, υπέρ της μοναξιάς μας.
Κι ευτυχώς αυτό το διάστημα δικαιώθηκα που τόσο καιρό πρεσβεύω πως είναι επιβεβλημένη η πλήρης μεταστροφή μας στο διαδίκτυο & αναγκαίος ο ψηφιακός μετασχηματισμός σε κάθε του μορφή.
Και αν εγώ που κλείνω 14 χρόνια πλέον σε αυτόν το διαδικτυακό κόσμο έμαθα τόσα πολλά μέσα σε αυτούς τους δύο μήνες, φαντάσου πόσα πολλά και περισσότερα έχει μάθει ένας απλός χρήστης αλλάζοντας στην κυριολεξία όλη την καθημερινότητα του και τις ανάγκες του.
Τα 5 «μαθήματα» που πήρα από το #μένονταςσπίτι με πειθαρχία
Το πρώτο «μάθημα» της καραντίνας
Μπορεί σε αυτούς τους δύο μήνες να μη μαγείρεψα τόσο πολύ και να μην κατέβασα όλα τα βιντεάκια του Πετρετζίκη για κάθε πιθανή νέα συνταγή, να μην έκανα κάθε μάθημα γιόγκας και γυμναστικής που μπορεί να βρήκα διαθέσιμα στο διαδίκτυο, αλλά σίγουρα άλλαξα μερικές συνήθειες που θα ισχύουν πλέον και μετά την επιστροφή στη μερική μας -για την ώρα- κανονικότητα.
Περπατάω 1 ώρα τη μέρα και σε αυτό το χρόνο κάνω όλο τον προγραμματισμό της εβδομάδας. Αποκωδικοποιώ μηνύματα, συμπεριφορές, πεπραγμένα και θέτω τον καθένα εκεί που του αξίζει. Έμαθα πράγματα (αρνητικά και θετικά) για ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δε θα μου δινόταν ποτέ η ευκαιρία. Ίσως γιατί ο άνθρωπος όταν φοβάται ή πιέζεται γίνεται επιθετικός και βγάζει έναν εαυτό που σίγουρα δε γνωρίζεις. Με μερικούς από αυτούς δε θα συνεργαστώ ξανά και με άλλους χαίρομαι που η απομόνωση μας έφερε κοντά.
Το δεύτερο «μάθημα» της καραντίνας
Έμαθα να ντύνομαι μέσα στο σπίτι για να καθίσω να δουλέψω τις συγκεκριμένες ώρες που θα ορίσω για εργασία. Κάθισα στο γραφείο και όχι στον καναπέ.
Ξεχώρισα τις δραστηριότητες και ανακάλυψα πως κάθε χώρος έχει τη δική του ενέργεια. Το να ντυθείς μέσα στο σπίτι αποδείχτηκε ιδανικό όταν έπρεπε να προγραμματίσεις το μυαλό σου να σχεδιάσει καμπάνιες και μηνύματα. Όσο επαγγελματικά έπρεπε να το κάνεις, άλλο τόσο έπρεπε να μην κυκλοφορείς με τη φόρμα όλη μέρα.
Το τρίτο «μάθημα» της καραντίνας
Έμαθα, σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν πολλοί, πως μία τηλεδιάσκεψη δεν μπορεί σε καμία μορφή να υποκαταστήσει μία συνάντηση από κοντά. Είναι χρήσιμο, έχει πλάκα, σου λύνει τα χέρια σε μερικές περιπτώσεις, αλλά η φυσική επαφή και επικοινωνία face to face δε μπορεί να υποκατασταθεί από καμιά πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης και τηλεδιάσκεψης.
Καλό το πανηγύρι των webinars, αλλά ως υποστηρικτικό εργαλείο. Ποτέ καμιά διαδικτυακή συνάντηση δε θα μπορέσει να συγκριθεί με τη φυσική παρουσία και την ενέργεια που εκπέμπει ο καθένας μας στο χώρο.
Το τέταρτο «μάθημα» της καραντίνας
Έμαθα πως πρέπει να επιμένω περισσότερο στους πελάτες μου και να τους συμβουλεύω ακόμα και όταν εκείνοι δε θέλουν να ακούσουν, για τη σημαντικότητα των online υπηρεσιών.
Καλό το shopping, η βόλτα και το ανελέητο ανεβοκατέβασμα στα ράφια, αλλά θα έρθουν στιγμές που για οποιοδήποτε λόγο ίσως δεν μπορέσουμε να το κάνουμε με φυσική παρουσία. Αυτό που στο παρελθόν φάνταζε αδιανόητο, σήμερα είναι πραγματικότητα και είναι στη διάθεση όλων μας. Ονομάζεται e-commerce και είναι στη διάθεση σου. Πολλοί θα πρέπει να επενδύσουν σε αυτό.
Το πέμπτο «μάθημα» της καραντίνας
Έμαθα πως οι ανάγκες (προσωπικές και επαγγελματικές) δε σταματούν επειδή πρέπει να μείνει στο σπίτι. Αν σταματήσεις να δουλεύεις, να προωθήσεις τον εαυτό σου, να είσαι μέλος/μέρος του όλου, είσαι καταδικασμένος στην αφάνεια. Θα είσαι από τους πρώτους που θα πληγεί στην μετά κρίση εποχή.
Όποιος επαγγελματίας έχει το περιθώριο να αλλάξει έστω και λίγο την επαγγελματική του ρουτίνα γυρνώντας στην στο διαδικτυακό κομμάτι, είναι σίγουρο ότι θα βρίσκεται εδώ και την επόμενη μέρα. Μπορούμε να μιλήσουμε διαδικτυακά, μπορούμε να δουλέψουμε συνεργατικά διαδικτυακά, μπορούμε να κάνουμε τις οικονομικές μας συναλλαγές διαδικτυακά. Αυτή είναι μια νέα πραγματικότητα που σε περίοδο κρίσης μπορεί να μας βγάλει νικητές και φυσικά είναι καλύτερο σενάριο από το να κατεβάσουμε ρολά και να μεμψιμοιρούμε για το τι μας έτυχε.
Συμπερασματικά μιλώντας, η ύφεση θα είναι μεγάλη. Όχι μόνο για επαγγέλματα σαν το δικό μου που στο καλό σενάριο θα μας χρειαστεί αρκετός κόσμος για να ορθοποδήσει. Πρέπει να κάνουμε την κρίση, ευκαιρία. Την ευκαιρία, υλοποίηση.
Ας γίνουμε περισσότερο διαλλακτικοί με τους συνεργάτες μας, τους νέους μας πελάτες και τους ήδη υπάρχοντες που μαζί τους διανύσαμε μια πρωτόγνωρη δυσκολία.
Είμαι σίγουρη πως κάπου μέσα σε αυτά τα 5 «μαθήματα», βρήκες τον εαυτό σου.
Θα περάσει όμως γιατί είμαστε επιστημονικά και τεχνολογικά πιο έτοιμοι και δυνατοί από ποτέ να ανταπεξέλθουμε σε έναν ιό που έχει μόνο αυτοσκοπό τον πολλαπλασιασμό κι αν είχε νόηση, θα μας άφηνε ήσυχους γιατί θα ήξερε πως δεν έχει πολύ χρόνο ζωής ακόμα.
