Μήπως ήρθε η ώρα η Ευρώπη να ζήσει χωρίς τη Γερμανία;

Την ίδια στιγμή που πολλές Ευρωπαϊκές χώρες κλονίζονται από την πανδημία του Covid-19, με την Ιταλία και την Ισπανία να έχουν εκατόμβες νεκρών, οι Ευρωπαίοι ηγέτες ψάχνουν να βρουν τρόπους να τονώσουν τις οικονομίες τους και να ελαττώσουν λίγο το βάρος που έχει ρίξει στις πλάτες τους ο κορωνοϊός.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε πρόγραμμα QE και μαζικές αγορές ομολόγων προκειμένου να δώσει στις χώρες της Ένωσης την δυνατότητα να ξοδέψουν χρήματα για να αντιμετωπίσουν την καταστροφή και να αποφύγουν όσο μπορούν τις συνέπειες της ύφεσης που έρχεται με “σπασμένα φρένα”. 

Στην παρούσα στιγμή η Ευρώπη είναι πρόθυμη ακόμα και να τυπώσει χρήμα προκειμένου να δώσει την απαραίτητη πνοή στην οικονομία, με την Κριστίν Λαγκάρντ να είναι σχεδόν σε σταυροφορία προκειμένου να μην υπάρξει πολύ μεγάλη επιβράδυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας, ακόμα και αν αυτό σημαίνει αύξηση του πληθωρισμού. Άλλωστε ο πληθωρισμός είναι αυτή τη στιγμή το μικρότερο από τα ευρωπαϊκά προβλήματα, ειδικά την ώρα που στο “τραπέζι” υπάρχουν χιλιάδες νεκροί οι οποίοι αναμένεται να αυξηθούν. 

Όλες οι χώρες της Ένωσης έχουν συμφωνήσει και δώσει τα χέρια για μια τέτοια λύση, η οποία θα απομακρύνει ένα σημαντικό βάρος από τις πλάτες τους. 

Όλες; Όχι όλες, καθώς η Γερμανία παίζει για μια ακόμα φορά παιχνίδια εξουσίας και απαιτεί από τις υπόλοιπες χώρες της Ένωσης να ακολουθήσουν τις προσταγές τους. Να μην δοθεί δηλαδή καμία βοήθεια χωρίς αντισταθμιστικά οφέλη, τα οποία περιλαμβάνουν μειώσεις μισθών, συντάξεων και νέα μέτρα λιτότητας. Και μάλιστα αυτά τα μέτρα τα απαιτούν από χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία που δεν έχουν αυτή την στιγμή τρόπο καν να θάψουν τους νεκρούς τους. 

Αυτή η συμπεριφορά της Γερμανίας ίσως είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι εναντίον της. Στους κόλπους των Βρυξελλών έχει αρχίσει να γίνεται έντονη συζήτηση για ένα πιθανό Germanexit και αναζητούνται τρόποι που αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί. 

Πως όμως φτάσαμε μέχρι εδώ και πως μπορείς να βγάλεις από την Ένωση τη χώρα πάνω και γύρω από την οποία “χτίστηκε” αυτή η ένωση; Τι θα γίνει με τους συμμάχους της, πόσο δε μάλλον, τι θα γίνει με την οικονομική ισχύ που έχει και την βιομηχανία της;

Το κλίμα με την Γερμανία έχει αρχίσει να χαλάει από την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης και των μέτρων που απαίτησε εναντίον του φτωχού νότου. Την ίδια στιγμή που οι τράπεζες της έβγαζαν δισεκατομμύρια από το χρέος των χωρών του νότου, την ίδια στιγμή κουνούσε το δάχτυλο με αυταρχικότητα και απέκλειε τις “ανθρώπινες” λύσεις τη μία μετά την άλλη. 

Μπορεί η περίοδος της κρίσης να πέρασε, όμως η δυσπιστία δεν ξεπεράστηκε, και μαζί με την επιφύλαξη ήρθε και η οργή. 

Και αν η έκδοση “κορωνο-ομολόγου” να ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ήταν οι σχέσεις της με τον “Σουλτάνο” που το γέμισαν. Την ίδια στιγμή που όλη η Ευρώπη είχε βαρεθεί τα παιχνίδια του, η Γερμανία “χαριεντιζόταν” μαζί του με ανταλλαγές δώρων και φιλοφρονήσεων. Η μεγάλη τουρκική κοινότητα στην Γερμανία φυσικά έπαιξε το ρόλο της, ενώ οι εδώ και πολλά χρόνια παγιωμένες εμπορικές σχέσεις των δύο χωρών, εξακολουθούν να αποτελούν τον καταλύτη στις σχέσεις τους. 

Τα πρόσφατα παιχνίδια της Τουρκίας στα σύνορα με την Ελλάδα και η χρήση προσφύγων και μεταναστών σαν πολιορκητικό κριό προς την Ευρώπη, οδήγησαν τις χώρες της Ένωσης να “στρατευθούν” διπλωματικά εναντίον του Ερντογάν, ενώ την ίδια ώρα η Γερμανία έπαιζε τα δικά της παιχνίδια. 

Από την μία μεριά υποσχόταν βοήθεια μερικών δεκάδων ανδρών για την φύλαξη των Ευρωπαϊκών συνόρων και από την άλλη έδινε δώρο 32 εκατ. ευρώ στην τουρκική ακτοφυλακή. 

Ενώ όλες οι ευρωπαϊκές χώρες έψαχναν τρόπους να δεχτούν έστω μέρος των ασυνόδευτων παιδιών προκειμένου να αποσυμφορηθούν οι δομές προσφύγων, η Γερμανία έπαιζε “κρυφτό” και άλλαζε αποφάσεις από μέρα σε μέρα και από υπηρεσία σε υπηρεσία, προσπαθώντας να καθυστερήσει όσο πιο πολύ γίνεται μια απόφαση. Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, όταν μέχρι και η Αυστρία, η οποία αποτελεί παραδοσιακό σύμμαχο του Βερολίνου, δέχτηκε να ανοίξει τα σύνορα της επικρίνοντας τη γειτόνισσα της χώρα. 

Η στάση της Γερμανίας όλα αυτά τα χρόνια έχει διχάσει την Ευρώπη, η οποία βλέπει να έχει δημιουργηθεί στο εσωτερικό της ένας μεγάλος αδερφός, ο οποίος συνεχώς παίρνει αποφάσεις ερήμην των υπολοίπων και “παγώνει” όποια σχέδια αλληλεγγύης υπάρχουν. 

Η πιθανή έξοδος της Γερμανίας από την Ευρώπη σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο ή πολύ πιθανό να γίνει, όμως το κλίμα απέναντι της έχει αλλάξει και μάλιστα πολύ. Αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη είναι ένα αντίπαλο δέος στο Βερολίνο και όπως φαίνεται το έχει βρει στην κυβέρνηση του Παρισιού. 

Εδώ και λίγα χρόνια, από την έλευση του Μακρόν στην εξουσία και μετά, η Γαλλία έχει ανεβάσει πολύ τις μετοχές της στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναλαμβάνοντας ένα ρόλο τον οποίο αν και έχει τις προϋποθέσεις να παίξει, μέχρι τώρα είχε επιλέξει να μην το κάνει. 

Όπως δείχνουν τα πράγματα, η Γαλλία έχει αποφασίσει να παίξει πια τον ρόλο της στην Ευρώπη, σαν μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, σαν μια από τις ισχυρότερες χώρες του κόσμου και έχοντας κάτι που έχει αρχίσει να γίνεται όλο και πιο ορατό στην Ένωση των Ευρωπαϊκών κρατών. Είναι “θυμωμένη” ενάντια στη Γερμανία, μια κατάσταση η οποία δείχνει να γιγαντώνεται από όταν το Βερολίνο έκανε τα “γλυκά μάτια” με την Άγκυρα, την ίδια στιγμή που η Άγκυρα απειλούσε τα Γαλλικά σκάφη στην Ανατολική Μεσόγειο για τις γεωτρήσεις για φυσικό αέριο.