Το δημοσιογραφικό επάγγελμα αντιμετωπίζει, όπως και οι περισσότεροι φυσικά κλάδοι, πολλά και σημαντικά προβλήματα. Ένα από αυτά – αν όχι το βασικότερο – είναι η αξιοπιστία, σε συνδυασμό με την εικόνα που διαμορφώνει η κοινή γνώμη έχοντας ως «δείγμα» τους προβεβλημένους συναδέλφους.
Ένα τέτοιο πρόσωπο ήταν ο Γιώργος Τράγκας, ο οποίος «έφυγε», πριν λίγο καιρό, από την ζωή «πληρώνοντας» – για να λέμε την αλήθεια – την εμμονή του να μην εμβολιαστεί. Μια απόφαση που έλαβε, προφανώς, με στόχο να την «εκμεταλλευτεί» πολιτικά, καθώς ετοίμαζε την δική του «είσοδο» στην πολιτική σκηνή, στοχεύοντας ξεκάθαρα στο κίνημα των αντιεμβολιαστών.
Η δημοσιοποίηση ωστόσο των περιουσιακών του στοιχείων ήρθε να ταράξει τα όχι και τόσο ήσυχα νερά, είναι η αλήθεια, στην ζωή της χώρας προκαλώντας ντόμινο σχολίων, ειδικά στα κοινωνικά δίκτυα. Κάποιοι μάλιστα, δικαίως, θυμήθηκαν το σθένος με το οποίο ο Γιώργος Τράγκας είχε ουσιαστικά αναδειχθεί σε ένα από τους βασικούς εκπρόσωπούς του κινήματος της δραχμής. Ναι, για την περίοδο της «μνημονιακής περιόδου».
Το τι είχαν ακούσει οι εκπρόσωποι της τρόικας που μετέπειτα έγιναν θεσμοί , όπως και η τότε καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, νομίζω πως δεν έχει αξία να τα γράψουμε ξανά. Όμως ήταν ένα γεγονός που συνέβη και ο Γιώργος Τράγκας ήταν από τους βασικούς εκφραστές για να μην πούμε η «φωνή» τους.
Το ίδιο πήγε ουσιαστικά να κάνει και με το κορωνοϊό, να οριστεί κάτι περίπου σαν η «φωνή» των αντιεμβολιαστών στην κοινωνία και κυρίως στα πολιτικά δρόμενα. Δυστυχώς όμως για τον ίδιο αυτό το στοίχημα δεν του βγήκε.
Τώρα βεβαίως οι κληρονόμοι του έχουν έρθει στην δυσκολότερη θέση, καθώς όπως φαίνεται θα πρέπει να δικαιολογήσουν (όπως φαίνεται) τα αδικαιολόγητα.
Σε ότι αφορά τώρα συνολικά το δημοσιογραφικό επάγγελμα, θα πρέπει θεσμικά να προστατευθεί για να μην ταυτίζεται με τον κάθε Τράγκα!
