Κοιτώντας το ημερολόγιο, είναι λίγο δύσκολο μερικές φορές να πιστέψει κανείς ότι σε λίγες μέρες μπαίνει το 2020 και όμως είναι αλήθεια. Και είναι δύσκολο να το πιστέψει κάποιος, ειδικά όταν έρχεται αντιμέτωπος με το μόρφωμα που πια έχει φτάσει να ονομάζεται συνδικαλισμός, ειδικά όταν αυτός εκφράζεται με κινήσεις όπως αυτή που έπνιξε χθες την πρωτεύουσα, ή σαν αυτές που ανακοίνωσε χθες η ΟΜΕ-ΟΤΕ.
Να θυμίσουμε πως για 20 εργαζόμενους του Αττικό Μετρό που η διοίκηση αποφάσισε να τοποθετήσει σε άλλες θέσεις (όπως έχει κάθε δικαίωμα να κάνει), το σωματείο αποφάσισε να κατεβάσει διακόπτες και να ταλαιπωρήσει χιλιάδες άλλους εργαζόμενους.
Η ταλαιπωρία των υπόλοιπων είναι ο τρόπος που έχουν επιλέξει οι εργατοπατέρες κάθε κλάδου, πιστεύοντας πως αυτό τον τρόπο θα πιέσουν καταστάσεις και θα στρέψουν τον υπόλοιπο κόσμο εναντίον της εργοδοσίας τους, ενώ στην πραγματικότητα καταφέρνουν ακριβώς το αντίθετο.
Με κατέβασμα διακόπτη, απειλεί και η ΟΜΕ-ΟΤΕ, η οποία αποφάσισε να “γιορτάσει” την αλλαγή ηγεσίας με κινητοποιήσεις που δείχνουν την “μαχητική της διάθεση”.
Ένα κατέβασμα διακόπτη που θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην αγορά επί 21 μέρες καθώς, για να αναφέρουμε ένα απλό παράδειγμα, δε θα επιτρέψει στα καταστήματα να διορθώσουν μια πιθανή βλάβη στο δίκτυο που χειρίζεται τις πληρωμές μέσω καρτών, οδηγώντας σε αδιέξοδο τις επιχειρήσεις που περιμένουν τον τζίρο των Χριστουγέννων να πληρώσουν εργαζόμενους και υποχρεώσεις. Αντίστοιχα προβλήματα δικτύου αναμένεται να υπάρξουν και στις τηλεπικοινωνίες και την σύνδεση των καταναλωτών.
Τι ζητάει η ΟΜΕ-ΟΤΕ και ένας παραλογισμός που κρύβεται σε κοινή θέα
Τα σημεία τριβής των δύο πλευρών, της διοίκησης του ΟΤΕ και του σωματείου είναι συγκεκριμένα και σχετικά γνωστά. Στο τέλος του Δεκεμβρίου λήγει η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και οι δύο πλευρές έχουν ήδη καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Στις προτάσεις της διοίκησης, η ΟΜΕ-ΟΤΕ αποφάσισε να αντιπαραβάλει αξιώσεις για επαναφορά των ΣΣΕ σε επίπεδα σχεδόν 10ετίας, με πλήρη αναδρομική καταβολή όλων των προνομίων που έχουν καταργηθεί. Τα προνόμια που περιελάμβαναν οι παλιότερες ΣΣΕ του ΟΤΕ είναι παροιμιώδεις για τις παροχές στους εργαζόμενους, όμως πια δεν υπάρχουν. Καλώς ή κακώς ο ΟΤΕ είναι πια ιδιωτική εταιρεία και οι πρακτικές του παρελθόντος που είχε ακολουθήσει το δημόσιο δεν επιστρέφουν όχι μόνο στον ΟΤΕ, αλλά σε καμία υπηρεσία.
Αποζημιώσεις έως 250.000 ευρώ για εθελουσία
Έπειτα υπάρχει το ζήτημα των φυλάκων. Στο παρελθόν ο ΟΤΕ είχε δική του εταιρεία φύλαξης, η οποία όπως έχει συμβεί σε όλες τις υπηρεσίες και επιχειρήσεις, έχει δοθεί σε εξωτερική εταιρεία. Οι μέχρι τότε εργαζόμενοι στην φύλαξη της εταιρείας, είχαν μπροστά τους τις εξής προοπτικές.
Αποζημίωση από 70 έως 110 μισθούς, ποσό δηλαδή που έφτανε τα 250.000 ευρώ για να αποχωρήσουν, ενώ όσοι πλησίαζαν την ηλικία συνταξιοδότησης βγήκαν σε πλήρη σύνταξη μαζί με την αποζημίωση τους. Οι υπόλοιποι, πέραν της αποζημίωσης είχαν δύο πρόσθετες επιλογές. Είτε να εκπαιδευτούν από την επιχείρηση και να προωθηθούν στην καινούργια εταιρεία με εγγυημένη σύμβαση 3 ετών και αντίστοιχες παροχές με όσες λάμβαναν μέχρι τότε, είτε να μετεκπαιδευτούν με έξοδα της επιχείρησης και να προωθηθούν σε άλλα τμήματα του ΟΤΕ.
Αξίζει σε αυτό το σημείο να σημειωθεί πως ούτε ένας από τους φύλακες δεν δέχτηκε να μετεκπαιδευτεί για νέα θέση, ενώ όλοι οι υπόλοιποι συνταξιοδοτήθηκαν ή προωθήθηκαν στην νέα εταιρεία.
Όλοι; όχι όλοι, καθώς 8 φύλακες παρέμειναν στην θέση τους, απαιτώντας να επιστρέψει η εταιρεία στο παλιό καθεστώς αρνούμενοι να δεχτούν οποιαδήποτε αλλαγή έκανε η εταιρεία.
Για να γίνει αντιληπτό, οι εργαζόμενοι σε μια ιδιωτική εταιρεία, απαιτούν από αυτή να εργάζονται με τον τρόπο που αυτοί επιθυμούν, με απολαβές που αυτοί επιθυμούν και παροχές που οι ίδιοι επιλέγουν. Οι συμβάσεις τους λήγουν με την ΣΣΕ στο τέλος του χρόνου και η νέα ηγεσία της ΟΜΕ-ΟΤΕ αποφάσισε να υποστηρίξει την αυθαιρεσία τους, κατεβάζοντας τους διακόπτες.
Η απεργία των 21 ημερών και ο παραλογισμός συνεχίζεται
Για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω, το σωματείο αποφάσισε να κηρύξει αιφνιδιαστική απεργία 21 ημερών, η οποία ανακοινώθηκε εν μέσω των διαπραγματεύσεων με την διοίκηση. Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο πως απεργία αυτού του μεγέθους δεν υπήρξε ούτε όταν ο ΟΤΕ πέρασε στην DT.
Η κήρυξη της απεργίας όμως σηματοδότησε την έναρξη της δεύτερης πράξης του θεάτρου του παραλόγου.
Επειδή η λήξη της απεργίας θα συμβεί σε μια περίοδο που η Συλλογική Σύμβαση θα έχει λήξει, και άρα δεν θα υπάρχουν δικαιώματα για να “υπερασπιστεί” κάποιος, η ηγεσία του σωματείου απαιτεί από την διοίκηση να προσέλθει κανονικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όχι για τη λύση της, αλλά για να συνεχιστούν κανονικά οι συνομιλίες για την ΣΣΕ, κάτι που είναι φυσικό απαγορεύεται.
Η διοίκηση του ΟΤΕ, και καμία διοίκηση εταιρείας, δεν μπορεί να συνεχίζει κανονικά τις συνομιλίες εν μέσω απεργίας που έχει προκηρυχθεί για αυτές τις ίδιες συνομιλίες, παρά μόνο για την λύση της. Όμως αυτό δεν επηρεάζει τους εργατοπατέρες, οι οποίοι σε ένα “φανταστικό κόσμο” ζητούν και την συνέχιση των συνομιλιών που θα διαμορφώσουν την νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και θα έχουν “κατεβάσει διακόπτες” για τις ίδιες συνομιλίες, ονειρευόμενοι “πίτες ολόκληρες και σκύλους χορτάτους”
