Την Πέμπτη, 1η Μαρτίου θα παρουσιαστούν στη συνεδρίαση του EuroWorking Group τα αποτελέσματα της τεχνικής συζήτησης για το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους. Με αυτή την έννοια, τα όσα θα συζητηθούν αυτές τις ημέρες στο πλαίσιο των πρώτων επαφών των θεσμών με την κυβέρνηση, περνάνε σε δεύτερη μοίρα.
Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2019-2022, το οποίο θα πρέπει να ψηφιστεί από τη Βουλή εντός Μαΐου είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος κυβέρνησης και θεσμών. Το κυβερνητικό επιτελείο ευελπιστεί ότι σε αυτό το Μεσοπρόθεσμο να συμπεριληφθεί το νέο αναπτυξιακό πρόγραμμα.
Η κυβέρνηση, δια στόματος του Ευκλείδη Τσακαλώτου δήλωσε πρόσφατα πως «η αξιοπιστία μας θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο, εάν υπάρξει ένας έντιμος συμβιβασμός στο θέμα του χρέους. Αυτό σίγουρα θα αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού. Και σε αυτό “κουμπώνει” και ο επονομαζόμενος “γαλλικός μηχανισμός”, ο οποίος συμβιβάζει τις απαισιόδοξες προβλέψεις του ΔΝΤ για τους ρυθμούς ανάπτυξης και την πιο αισιόδοξη προσέγγιση της Ε.Ε.
Αυτά είπε πρόσφατα στο Ευρωκοινοβούλιο ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, που υποστήριξε πως αν αυτός ο μηχανισμός καθησυχάσει το ΔΝΤ, θα καθησυχάσει και τις αγορές.
«Είτε πάντως το ΔΝΤ συμμετάσχει είτε όχι, έχει συμφωνηθεί να υπάρξουν μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Αυτή η απόφαση θα ενισχύσει σε μακροπρόθεσμο επίπεδο την αξιοπιστία της Ελλάδας» είχε δηλώσει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Το «Γαλλικό μοντέλο», πάνω στο οποίο δουλεύει το EWG παράλληλα και με το πιθανό reprofiling των δανείων του EFSF, βασίζεται αφενός στη σύνδεση της ανά έτους καταβολής των τοκοχρεολυσίων με τον βαθμό μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας, έως ότου αποπληρωθεί το 75% του δημοσίου χρέους, και αφετέρου στην υπό όρους (conditionality) ελάφρυνση του χρέους με βάση μεταρρυθμίσεις που θα υλοποιούνται.
Ποιες όμως θα είναι αυτές οι μεταμνημονιακές δεσμεύεις που θα αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση; Και που ταιριάζουν με τις δηλώσεις Σεντένο περί «διευθέτησης του χρέους και της λήψης ή μη προληπτικής γραμμής στήριξης» ;
Οι πρόσφατες θέσεις Ντράγκι σχετικά με την άνοδο των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων αφήνουν περιθώρια για διαφορετικές ερμηνείες, παρότι η ΕΚΤ τοποθετείται γενικά ουδέτερα σε σχέση με μια προληπτική γραμμή στήριξης.
Αντίθετα, η θέση του Γιάννη Στουρνάρα, είναι η θέσπιση ενός προληπτικού πλαισίου ως «μαξιλάρι ασφαλείας», ώστε να υπάρχει μια δικλίδα ασφαλείας με παράλληλη προστασία της δυνατότητας χρήσης των ομολόγων της χώρας, ως ενέχυρο δανεισμού από την ΕΚΤ.
Ωστόσο αυτά θα γίνουν επισήμως γνωστά, όταν δημοσιοποιηθεί η ετήσια έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος.
Θα πρέπει πάντως να σημειώσουμε εδώ πως το «Γαλλικό μοντέλο» προβλέπει «ανοχές» ώστε, για παράδειγμα εάν υπάρξουν περίοδοι στασιμότητας στην οικονομία, να μειώνονται και τα ποσά που θα δίνονται για τοκοχρεολύσια.
