Όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι, έτσι κι εγώ παρακολούθησα την συνέντευξη του πρωθυπουργού στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Open Beyond και αν και αρκετά από τα οποία είπε δείχνουν πως η χώρα μπορεί σχετικά άμεσα να μπει σε διάφορες πολιτικές εξελίξεις, το μυαλό μου στάθηκε σε μια μικρή λεπτομέρεια αυτών που είπε γύρω από την συμφωνία των Πρεσπών.
Όταν λοιπόν ρωτήθηκε σχετικά με την πρόσκληση των πολιτικών αρχηγών προκειμένου να συζητηθούν οι κινήσεις για ένα τόσο σημαντικό εθνικό ζήτημα, υπό την παρουσία και την εποπτεία του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε με ηρεμία και απόλυτη σοβαρότητα “ξέρω ότι δεν θα ερχόντουσαν, οπότε δεν ασχολήθηκα να το κάνω”, ίσως όχι με αυτά ακριβώς τα λόγια, αλλά με αυτό ακριβώς το νόημα.
Ενώ μέσα μου, όπως και σε άλλους φαντάζομαι, ξέρω πως είναι αλήθεια, αυτή η φράση με ενοχλεί. Και με ενοχλεί πολύ. Γιατί είναι η διαδικασία, είναι ο θεσμός και είναι και το παράδειγμα της σωστής λειτουργίας του κράτους που θέλει να δίνει παράδειγμα σωστής συμπεριφοράς στους πολίτες του. Όλοι υποψιαζόμαστε πως οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί δεν θα πήγαιναν στην συνάντηση, ή αν πήγαιναν θα το έκαναν με μόνο την ατζέντα τους χωρίς διάθεση συζήτησης. Υποψιαζόμαστε πως δε θα έβγαινε κανένα αποτέλεσμα από την διαδικασία καθώς ο κάθε ένας θα κοίταγε να εξυπηρετήσει τα κομματικά του συμφέροντα. Είμαι επίσης σχεδόν σίγουρος ότι ακόμα και αν όλοι οι υπόλοιποι αρχηγοί πήγαιναν με ανοιχτό μυαλό, ο πρωθυπουργός απλά θα τους ανακοίνωνε τι θα γίνει καθώς οι εξελίξεις είχαν ήδη αποφασιστεί.
Αλλά δεν θα το μάθουμε ποτέ, σωστά;
Δεν θα το μάθουμε γιατί ο πρωθυπουργός (το όνομα και η προέλευση του δεν έχει καμία σημασία αυτή τη στιγμή), το θεσμικό πρόσωπο που βρίσκεται στην ηγεσία της χώρας, αποφάσισε να παρακάμψει τους ίδιους τους θεσμούς που ο ίδιος υπηρετεί. Εκφράζοντας με τον καλύτερο τρόπο το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας και την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που ζουν σε αυτή τη χώρα. Γιατί “αφού ξέρω μωρέ τι θα γίνει γιατί να ασχοληθώ;” ή “κοίταξα ότι δεν έρχεται κανείς και το ‘έφαγα’ το κόκκινο φανάρι”.
Όταν ο ίδιος ο πολιτικός κόσμος είναι με ένα “Έλα μωρέ και τι έγινε;” στο στόμα, γιατί οι πολίτες να συμπεριφερθούν διαφορετικά; Και δεν έχει σημασία το ποιος είναι στην καρέκλα, αν είναι ο Αλέξης, ο Κυριάκος ή εγώ ο Ηλίας, οι διαδικασίες είναι για να ακολουθούνται, ειδικά από όσους έχουν θεσμικές θέσεις.
Φαντάζεστε να λειτουργούσε έτσι και η δικαιοσύνη; χωρίς αποδείξεις; γιατί “έλα μωρέ τώρα, είμαι σίγουρος ότι το έκανες, δε χρειάζομαι αποδείξεις”
