Είναι μερικές φορές που αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου είναι τόσο εξωφρενικά παράλογο που το μυαλό σου αργεί ή και αρνείται τελείως να το επεξεργαστεί. Μερικές φορές, που αυτά που ακούς είναι τόσο παιδαριώδη και εύθρυπτα που πιστεύεις πως μάλλον εσύ έχεις κάνει κάπου λάθος, γιατί δε μπορεί κάποιος υποτίθεται σοβαρός άνθρωπος να λέει κάτι τόσο γελοίο λάθος.
Που στέκεσαι μπροστά σε μια εκπρόσωπο της κυβέρνησης, όχι απλή βουλευτή, και ακούς υποσχέσεις και εξαγγελίες οι οποίες είναι τόσο ορθολογικές, που πιστεύεις πως κάποιος σε χτύπησε στο κεφάλι και συνήλθες σε μια άλλη χώρα.
Και ξαφνικά συνειδητοποιείς τι σου θυμίζει όλο αυτό. Θυμίζει την μακρινή θεία, που τη συναντάς μόνο σε γάμους και κηδείες, η οποία αρχίζει και μιλάει και αναλύει και περιαυτολογεί. Και πίσω από την πλάτη της διάφοροι άλλοι συγγενείς κουνάνε το κεφάλι με απελπισία, κάνουν γκριμάτσες και προσπαθούν με νοήματα να σου δώσουν να καταλάβεις πως ότι και να λέει δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Πως απλά λέει δυνατά τις σκέψεις της και μπερδεύει την πραγματικότητα με τους ευσεβείς πόθους της.
Όταν πρόκειται για μια μακρινή θεία, η κατάσταση είναι απλά κωμική. Όταν όμως πρόκειται για την αναπληρώτρια Υπουργό Εργασίας; τι είναι;
Όταν στη θέση των συγγενών που κάνουν γκριμάτσες απόγνωσης, μπει το υπουργείο Οικονομικών και οι θεσμοί; τι είναι;
Έτρεξε το υπουργείο να καλύψει τα ακάλυπτα, να υποβαθμίσει το γεγονός και να περάσει μια αντίληψη του στυλ “Μην το κάνουμε και θέμα, ένα μικρό λάθος ήταν” και όλοι κουνήσαμε το κεφάλι και μετά το σκύψαμε για να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Και κανείς πάλι δε μίλησε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο.
Για το γεγονός ότι η σύγχρονη πολιτική και οι σύγχρονοι πολιτικοί μπορούν και λένε ότι τους κατέβει στο κεφάλι χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως επίπληξη, καμία κουβέντα. Για το γεγονός ότι ο καθένας τους χρησιμοποιεί τη θέση του για να αλιεύσει ψήφους για ίδιον όφελος , χωρίς να τον απασχολεί τι επιπτώσεις θα έχει στους υπόλοιπους, καμία κουβέντα.
Για το γεγονός ότι υπάρχουν πολιτικοί που κάνουν πολιτική ανεμοδούρας και το κράτος τους χαϊδεύει γιατί όλα είναι χτισμένα πάνω στα ”ψηφαλάκια” και όχι στην πολιτική και πάλι καμία κουβέντα.
Όλοι το ξέρουμε και όλοι το αποδεχόμαστε.
Γιατί η θεία μπορεί να ζει σε ένα δικό της κόσμο, αγγελικά πλασμένο, όμως κανείς δεν την ξυπνάει γιατί “έλα μωρέ τώρα, άλλωστε ποιος της δίνει σημασία;”.
