του Ηλία Κούκουτσα
Πάνω από 200.000 άτομα στήθηκαν σε κάλπες χθες για να ψηφίσουν τον νέο ηγέτη της Κεντροαριστεράς. Πάνω από 200.000 άτομα, πήγαν Κυριακάτικα, για να δώσουν το παρών στην εκλογή του νέου ηγέτη της Κεντροαριστεράς, πληρώνοντας μάλιστα 3 ευρώ έκαστος για να έχει το δικαίωμα να το κάνει.
Δε το έγραψα δύο φορές κατά λάθος, το έγραψα για να το πιστέψω. Επίσης για να το πιστέψουν και οι πολιτικοί αντίπαλοι του νέου κόμματος, οι οποίοι χθες το βράδυ έπεσαν για ύπνο αρκετά πιο ανήσυχοι απ' ότι ξύπνησαν την Κυριακή το πρωί. 200,000 άτομα είναι πολλά και είμαι σίγουρος πως εκλογολόγοι και στατιστικολόγοι θα έχουν αυξημένη δουλειά τις επόμενες μέρες προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τι σημαίνουν αυτά τα νούμερα σε αντιστοίχιση στις εθνικές κάλπες.
Είμαι επίσης σίγουρος πως τα συντριπτικά ποσοστά του παλιού ΠΑΣΟΚ, δεν εξαφανίστηκαν μέσα σε μια διετία, απλά σκορπίστηκαν δεξιά και αριστερά, είναι ανενεργά και είναι και θυμωμένα. Αυτός ίσως ο θυμός είναι που δεν επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να δει την συσπείρωση που βλέπει η Νέα Δημοκρατία στις δημοσκοπήσεις. Είναι κοινός τόπος πως η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που έβγαλαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία είναι παλιοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που αγανάκτησαν, κουράστηκαν, βαρέθηκαν το βαθύ κράτος και θέλησαν να επενδύσουν σε κάτι καινούργιο ή ακόμα και να δώσουν στον Αλέξη Τσίπρα ψήφο διαμαρτυρίας για όσα είχαν συμβεί μέχρι τώρα στον τόπο.
Η μεγάλη προσέλευση της Κυριακής, έδειξε ακριβώς αυτό. Ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκαν τον παράδεισο που τους είχαν υποσχεθεί. Επίσης έδειξε πως υπήρχαν ενοχές στον κόσμο για τις προηγούμενες επιλογές του και απλά ήθελε ένα μικρό lifting για να διώξει αυτές τις ενοχές. Το τέλειο άλλοθι το έδωσε στον κόσμο ο Σταύρος Θεοδωράκης, αφού απετέλεσε την τέλεια δικαιολογία για να μπορέσει να πει ο τέως ΠΑΣΟΚ, νυν Κεντροαριστερός ψηφοφόρος "Δεν ψήφισα ΠΑΣΟΚ, αυτοί πέθαναν. Αυτό είναι κάτι καινούργιο, είναι και ο Σταύρος μέσα".
Κάτι καινούργιο λοιπόν. Αλλά καινούργιο σε τι;
Τι πρόγραμμα έχει το νέο αυτό κόμμα; Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που πήγαν και πλήρωσαν από την τσέπη τους να ψηφίσουν, τι ακριβώς ψήφισαν; Πρόσωπα; Πάλι πρόσωπα θα ψηφίσουμε σε αυτό τον τόπο; Πήρε η Φώφη Γεννηματά 42,5%. Για ποιο πράγμα; Για ποιο πράγμα την ψήφισαν; Ο Νίκος Ανδρουλάκης πήρε άλλο ένα 27% και μαζί με την Φ. Γεννηματά θα αναμετρηθούν στον δεύτερο γύρο. Μπράβο τους, αλλά γιατί πράγμα θα αναμετρηθούν; Τι είναι αυτό το κόμμα; Τι πρεσβεύει; ποιο είναι το πρόγραμμά του; το όραμα του για τη χώρα;
Τι έχει σκοπό να κάνει για την οικονομία, για την παιδεία, για την φορολογία και τόσα άλλα θέματα; Θα περιμένουμε τον αρχηγό να δούμε τι θα κάνει το κόμμα; σε ποια επιχείρηση γίνεται αυτό; Ποια επιχείρηση θα βγει να αναζητήσει επενδυτές/ψηφοφόρους στους οποίους θα ανακοινώσει το επιχειρηματικό της πλάνο, αφού της δώσουν τα λεφτά/ψήφο τους;
Ποιος επιχειρηματίας θα στεκόταν μπροστά σε ένα κοινό επενδυτών και θα τους ζήταγε να επενδύσουν στην εταιρεία του, αλλά το τι θα κάνει η εταιρεία, πως θα το κάνει και που σκοπεύει να φτάσει θα τους το πει μετά την πρώτη χρήση και δεν θα τον έβγαζαν σηκωτό από την αίθουσα;
Δυστυχώς τόσο η κεντροαριστερά όσο όμως και οι ψηφοφόροι, έχασαν μια ιστορική ευκαιρία χθες. Την ευκαιρία να δείξουν και οι δύο, ότι πια στην Ελλάδα μάθαμε από τα λάθη μας και δεν ψηφίζουμε πια πρόσωπα. Αλλά ψηφίζουμε πολιτικές, οράματα, σχέδια και τρόπους υλοποίησης αυτών των σχεδίων.
Ή τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να κάνουμε. Αλλά όπως φαίνεται δε μάθαμε.