Ο δρόμος του φυσικού αερίου και του πετρελαίου είναι αυτός που προβλέπεται να κυκλοφορήσει η πλειοψηφία των επενδύσεων και η Ελλάδα βρίσκεται στο κρίσιμο σταυροδρόμι αυτής της διαδρομής, λέει η Hasselblatt.
Η στροφή της Ελλάδας προς τις Κινεζικές επενδύσεις, ύστερα από την απροθυμία των Ευρωπαίων και κυρίως των Γερμανών να δουν επενδυτικά την Ελλάδα, αναθέρμανε τις εμπορικές σχέσεις μεταξύ Κίνας και Ελλάδας, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή ο Πειραιάς να είναι το επίκεντρο του “Μια Ζώνη Ένας Δρόμος” της Κίνας, υλοποιώντας τον νέο δρόμο του μεταξιού που συνδέει την Ευρασία.
Η Ελλάδα πάντα ήξερε την σημασία που έχει το γεωπολιτικό σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται, όμως πια αυτό το σταυροδρόμι αποδεικνύεται ιδιαίτερης σημασίας ενεργειακός κόμβος. Αν το εκμεταλλευτεί μπορεί να γίνει η πύλη για το φυσικό αέριο που ρέει προς την Ευρώπη από τρεις πηγές: πρώτον, από την Κεντρική Ασία και την Τουρκία, δεύτερον, από την ανατολική Μεσόγειο και το τρίτο, από τα δικά της κοιτάσματα τα οποία καλύπτουν μεγάλα αποθέματα υδρογονανθράκων. Αν η Ελλάδα αντιληφθεί αυτή την ευκαιρία και την αξιοποιήσει, μπορεί να βρει επιτέλους το μοντέλο για την εξυγίανση της οικονομίας.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Hasselblatt, ο γεωπολιτικός ρόλος της Ελλάδας, αντικατοπτρίζεται στα εξής σημεία κλειδιά.
Οι ΗΠΑ θεωρούν την Ελλάδα ως ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού της ευρύτερης Δύσης, και του περιορισμού της ρωσικής επιρροής στην περιοχή. Η Ρωσία έχει καταστήσει σαφές πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι θέλει να είναι μια μεγάλη δύναμη στην περιοχή: Έχει αγοράσει τμήματα του τομέα του φυσικού αερίου Zohr στα ανοικτά των ακτών της Αιγύπτου και των κοιτασμάτων πετρελαίου στο ιρακινό Κουρδιστάν. Η Ρωσία έχει επίσης υποβρύχια να περιπολούν την Ανατολική Μεσόγειο. Έχει ακόμη έρθει σε ύφεση με την Τουρκία, η οποία θέλει να κυριαρχήσει στη ροή των υδρογονανθράκων στην Ευρώπη.
Αλλά αν η Ελλάδα θέλει να γίνει η πύλη για την ροή του αερίου προς την Ευρώπη, θα πρέπει να κινηθεί γρήγορα για να τελειώσει το δικό της μέρους του Νότιου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου, μια πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη, ανεξάρτητα από τη Ρωσία. Το ελληνικό τμήμα του διαδρόμου ονομάζεται Trans Adriatic Pipeline (TAP). Τρέχει από το ελληνο-τουρκικά σύνορα σε όλη την βόρεια Ελλάδα, περνά μέσα από την Αλβανία και την Αδριατική και στην Ιταλία. Η πρόοδος των εργασιών δείχνει να προχωράει κανονικά, η κατασκευή είναι ολοκληρωμένη πάνω από το 50% και θα μπορούσε να μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν προς την Ευρώπη μέχρι το 2020.
Η Trans Adriatic Pipeline, εκτός από τη μεταφορά του φυσικού αερίου στην Ιταλία, θα επεκταθεί επίσης για τον εφοδιασμό των χωρών των Βαλκανίων προς τα βόρεια, τα οποία σήμερα εξαρτώνται από τη Ρωσία για το φυσικό αέριο τους. Μετά από κάποιες καθυστερήσεις, το έργο βρίσκεται σε εξέλιξη και πάλι στη Βουλγαρία, ενώ μια διακλάδωση έχει προγραμματιστεί στα Σκόπια.
Ένα άλλο βήμα για να γίνει η Ελλάδα ενεργειακός κόμβος είναι η λεγόμενη Πλωτή αποθήκευσης και επαναεριοποίησης Μονάδα (FSRU) στη Βόρεια Ελλάδα. Ο ρόλος της μονάδας είναι να δέχεται πλοία γεμάτα υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), τα οποία θα μπορούσε ακόμη και να είναι σχιστολιθικού αερίου από την Αμερική, και να στείλει το φυσικό αέριο και μετά στα Βαλκάνια. Δύο αμερικανικές εταιρείες σχιστολιθικού αερίου, οι Cheniere και tellurian, έχουν ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον. Αυτή η μονάδα θα μπορούσε επίσης να είναι ένα ακόμα μέτρο για τον περιορισμό της Ρωσικής επιρροής ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει μια εξασφάλιση έναντι των Τουρκικών προσπαθειών μονοπώλησης των διαδρομών μεταφοράς του φυσικού αερίου από την ανατολή στη δύση.
Αυτό που κάνει τις προοπτικές της Ελλάδας ακόμα πιο συναρπαστικές, είναι οι ανακαλύψεις υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο- στα ύδατα ανοικτά της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Κύπρου. Αυτή την περίοδο γίνονται έρευνες για μεγαλύτερα κοιτάσματα στην Κρήτη, ενώ υπάρχουν ελπίδες η Ελλάδα μια μέρα να γίνει «μια νέα Νορβηγία». Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και Ιταλία συνεργάζονται υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να φέρουν το φυσικό αυτό αέριο προς την Ευρώπη με την «East-Med-Pipeline».
Όπως σημειώνει η Hasselblatt, για 30 χρόνια πριν την κρίση, η Ελλάδα έχασε πάρα πολλές ευκαιρίες στον τομέα της ενέργειας. Τώρα τα πράγματα δείχνουν επιτέλους να αλλάζουν, με την πιστωτική πολιτική της κυβέρνησης, τα ερευνητικά έργα σε Ιόνιο και Κρήτη να έχουν εγκριθεί, εταιρείες όπως η Total, η ExxonMobil και η Eni έχουν εκδηλώσει έμπρακτο ενδιαφέρον για μεγάλες επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας στην Ελλάδα.
Το μόνο που πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι να έχει ολοκληρώσει τα έργα υποδομής μέχρι το 2020 και να έχει το σθένος και την αποφασιστικότητα να υπερασπιστεί τις επενδύσεις, με το μεγαλύτερο δυνατό όφελος για την οικονομία.
